Sende ben gibi bağrı yanıktın
bulduğumda
Ahlar çekip ağlayan gözlerin
avcundaydı
Kolundan tuttuğum o kolun sanki
kopuktu
Kaldıramadım seni umudun
kırılmıştı
Nereye gittiğini sordum söylemedin
sen
Güzel o gözlerinde kendimi buldum
ya ben
İki yıkılmış gönül birden ayağa
kalktı
Senin de benim gibi hayalin
yıkılmıştı
Hala bir umut vardı benim yıkık
gönlümde
Bana umut olurdun bana sen
güldüğünde
Şimdi söyleyemedim sen benle
öldüğünde
Senin de benim gibi açan gülün
solmuştu
Şimdi evimdesin sen yaraların
sarılı
Soramadım ben sana hala gönlün
yaralı
Seni bu hale koydu kim arayıp
bulmalı
Senin de benim gibi bir yaralı
bulmuştu
Yarana merhem oldum yaraları
unuttum
Birkaç gün sonra sende iyileştin
mutluydum
Sen umutsuz olsan da ben sende
umutluydum
Senin de benim gibi gidecek yerin
yoktu
Gitmedin yanımdasın bana
gülümsüyorsun
Diyemedim sevdamı bana
sığınıyorsun
Beni teselli edip hala sen
ağlıyorsun
Senin de benim gibi koşacak kimsen
yoktu
Yıllar geçti aradan sevdamı
anlattım ben
Gülümsedin sen bana sarıldım sana
kalben
Ölüydüm ben canlandım yaşamıyordum
tıbben
Şimdi bizde seninle bak olduk
gönül dostu
Önümüze serdik biz gönlümüzdeki
postu
Mehmet Aluç /Kul Mehmet