Ne olursa insana ve yaşamağa, dair
Şiire konudur bunlar, yazmalıdır şair
Şairler ölür şiirler kaimi
Şiirlerle sürer şairler daimi
Yaşamdır şiirlerle berceste
Şiirler ölür, söylemezi olursa
Bayram da olsa şiirle, her deste
Günlere zehrini kusarla
Agızlar yanıyordu
Leyla denirken şaşıpta leyl
Sukutlar karından konuşsa da zeyl
Destan destan, mısra mısra
Uyak uyak, kulak verilmez ki duyak
Güzellikleri ne ki
Şiirler ölüyordu
Günün solukluğunda
Çiçeğin boyun büküklüğünde
O an duyguların dahi bittiği yerde
Yaşama umuduna yaşamı olmazsa perdahla
Şiirler ölür söylenişi mısra olur haykırışlarda
Şairleri ölür kin nefretli fay kırışlarda
Günler çiçek açmaz
Çiçeklerde yarına gebe değildir
Özdeki, özlerdeki devinimde
Biz görürüz şiiri
Yıkım ya da sevinişle
Süreci karanlığa böldürmektir
Bir şairin öldüğü yerde
Zaman
Çiçeğe ve güne
Her zaman
22.04.2014
Bayram KAYA
Leyl: Gece
Zeyl: Ek, İlave, Bir şeyin altı, devamı. Edebiyatta ek demektir. Bir şair başka bir şairin eserini ele alır ve bir yapıt oluşturur. Başka bir şair de ele alınan kişinin kullanılmamış şiirlerini ele alarak "ek" yapar, yani zeyl oluşturur.