Adýnda konuþlu enginlik,

Yüzsüz gecenin de feri tüm marifet bildiðim

Hezeyanlarýndan nasiplendiðim yerküre,

Bir elimde çiçekten kýlýç

Þerefe dediðim hüzne sirayet eden aksim,

Bulvarý gözyaþlarýnýn

Sorar sorarým da eremediðim hidayette mi saklýsýn

Ve huzurun sesi kani olduðuma dair gün ve gece…

Durduk yerde vermiyorum elimi

Durmadan tehir ettiðim gülümse(v)meyi

Artýk nereye kondursa da melek yaným

Bir de anýlmadýðým gönüllerde sükûtu dillendirirken

Taammüden ölümünden sorumluyum hâlbuki

Önce def ettiðim hayallerim akabinde

Ser verip sýrlarý ertelediðim yalanlarýna rast gelmiþken

Reþit ve sürüncemedeki hayallerim.

Þehrin baðrýndayým bu gün,

Ýstanbul gibi yorgun bahtýn kayýp rotasý;

Yalnýzlýðýn dik alasý

Bir de eremediðim sefanýn cüssesine kondurduðum

O busede saklý yüreðin efkârý.

Mimlenen y/aným,

Tedavülden kalktý madem ölümsüz b/aðrým;

Bizler türeten imleri tetikliyor kaygýlarým;

Kanýksadýklarýma riayet ettiðim o rahlede konuþluyum ezelden,

Epriyen isyanlarýn ruhuna savurduðum ne çok günah;

Ne çok da beyan yine edindiðim mertebede

Çocuk yaslarýmýn gýyabýnda;

Sað elimde sýcak bir iklim,

Solumda sevdam, titreþen namelerin izdüþümü

Belki de göreceli aþklarýn ifþasý günbegün.

Ben ki seyreldiðim ben ki çemkiren laneti þeytanýn

Ben ki bana uzak sana tutsak bir önyargýda cebelleþtiðim

Sanrýlarýn sunumunda içselleþen þarkýlarýn

Kývrak hezeyaný,

Adsýz iklimlerde tozutan aklým,

Yarýnsýz dünlerimi deli gibi sorguladýðým batýlým

Nazarýnda çoðunun bir deli imge,

Serzeniþi aþarken okyanuslarý,

Dirayetin de konuþlu sýðýnaðý o yürek teli.

Devinen ruhlara düþtü yolum madem,

Matem bürüyen yaralarýmý hangi ara saðaltacaðým da

Nazenin varlýðýn erip ereceði o seyri bir bir didikleyecek

Ýç sesim hele ki;

Uzamýnda kâfir yalanlarýn,

Görmez ise gönül gözüm affetsin beni Yaradan.

Þakýyan dualarýmda çözüldüðüm dün gibi aþikâr,

Gün gibi de aydýnlýk çocuk neþem,

Çalýnan bir ruh da mý içimdeki beyan

Serpildiðim yamaçlarýn hangi ara duraðýnda

Yorgun düþeceðim kaçamazken ayan beyan.

Bir deli tutsak aþka,

Bir de nidalarýn gölgesi yine þu savruk benlikte,

Edemediðim ihanetlerin gölgesinde büyüyen

Çocuk kadýnlar,

Hanidir sivrildiðim lanetini evrenin,

Görmezden gelmeyi dilediðim hangi günahýn da

Sövdüðüm yalan oysa

Görüp de içime akan hezeyanlardan mütevellit

Bir kýyýmda yine yürek rotam.

Mustaribim en çok da sonlardan,

Hanidir uzaðýnda olsam da baþý kayýp hikâyemin;

Cezasý belli ki edindiðim hüzne toz konduramazken kader,

Sevi dili olmalýydý oysa evrenle aramýzdaki kayýp dirayet.

Birazdan evet, az sonra;

Demenin gayesi mi yoksa yine

Tehir ettiðim mutluluða ramak kala

Düþmüþlüðüm bu kayýp þiire,

Gel de sor beni bir önceki benliðime,

Kayýp gidiverdi oysa ellerimden,

Sarmalýnda dünün,

Kimdim ki ben?