Efil efil yalnýzlýðýn miadý dolmuþ bir ömür tadýnda

Çarpan yürekte kalburüstü cümlelerin seyrinde

Kaybolmayý maharet bildiðim…

Yoksunluðun kýtasýndayým,

Noksan yarýnlarý da hicret bildiðim:

Sakýncalý aþklarýn göbeðini kesti Tanrý madem;

Yalýtýlmýþlýðýn haznesinde

Sanýr mýsýn ki

Kurak ve bakir cümleyim;

Dengine rast gelmekse

Hangi uzvumu beyan etsem þeytana?

Hangi þarkýyý rahmet bilsem de

Görünmezliðin þeceresinde

Yalnýz bir imgeye rast gelsem gecenin körü?

Eþleþtiðim önyargýlarý istiflerken insan ýrký,

Kayýp sarkacýn da ibresine monte ettiðim

Nemli gözlerime inen perdeyi çekse melekler;

Çekim gücündeyim aþkýn yine

Benliðin aþ(k)ýna doyamadýðým,

Doysam da boðulmalarýna yenik düþtüðüm

Evrenin hazanýnda,

Kara lalelerin baðrýnda külfet bildiðim

Matemlerimin kim bilir kaçýncý dalyasý?

Ben ki beni bana yakýn tutan,

Sen ki ahkâmlarýnla baðrýmý delip geçen o þimþek,

Biz ki senli benli cümlelerin yoksunluðunda

Kayýp iki ýrak özne

Densiz bir kelamda seðirten hangi mecazi týnýyý

Resmetmeli de Tanrý,

Gýyabýnda suslarýn sese dönüþtüðü;

Seslerin yoða,

Varlýklarýn hicaba,

Sanrýlarýn da sancýya.

Ölüme gebe bir sýr kadar gizemin karasýyým

Sair her lehçede ayrýþtýrýldýðým ne çok zümre;

Ne çok yalan, týnýsýnda aþka kara çalan;

Ne çok aþk yine Tanrý’yý yok sayan aþkýn yüzü suyu hürmetine

Düþmüþken bir deli sevdaya…

Hey, sen insanoðlu;

Küpeþtesinde ömrün çok olmadý mý tanýklýðýn

Kötüye ve nefrete?

Bir de sevmeyi denesen ama önce Rabbini

Bir de kaybolmalarýný marifet sandýðýn

Bozuk para misali yorgun düþlerin, düþüþlerin;

Kanýksadýðým ölümlü güncende

Ýçten pazarlýklý cümlelerin cürüm yüklü ihanetine de

Dur desen;

Hani olur da gelirsin insafa,

Görmez misin ben de sizden biriyim.