Kara sevda bir kordur, sinede yanar durur,

Onulmaz yara gibi, sürekli kanar durur.

Uykusuz gecelerde boþ hayaller kurdurur,

Hayra yorar düþleri, ardý sýra koþturur.

Yapayalnýz býrakýr, döndürür kimsesize,

Ýstese de bir çare, bulamaz kimse size.

Ýflah etmez insaný, beti benzi soldurur,

Dayanýlmaz sýzýyla, yürekleri doldurur.

Gerçeklik âleminden kopartarak baðýný,

Yýkýk, dökük, virane, kýlar gönül baðýný.

Ciðerini yakar da, aldýðýn her bir nefes,

Kalmaz artýk içinde, yaþamak için heves.

Sinende gizli ukde, aç kurtlar gibi oyar,

Hiçliðin sarmalýnda, seni çaresiz koyar.

Kanatýrken beynini, cevapsýz nice soru,

Bilemezsin kaderin, nedir seninle zoru?

Bir girdabýn içinde boðulurken an be an,

Kapkara bataklýða dönüþür artýk mekân.

Çýrpýndýkça batarsýn, battýkça çýrpýnýrsýn,

Seslensen duyan olmaz, boþuna yýrtýnýrsýn.

Tek baþýna yaþanan, paylaþýlmaz acýdýr,

Akrep kýskacý gibi, insafsýzca acýtýr.

Bu acý yavaþ yavaþ, yüreðinde yer eder,

Ondan ayrý kalmayý, daha da beter eder.

Sanki morfin misali, kendine baðlar seni,

Sadece mecnun olan, anlar da aðlar seni.