‘’Hayat kaçýrýlmasý zor bir pozisyondu. Biz gölü attýk lakin hakem ofsayt dedi.’’

Mahalle maçlarý çocukluk dönemimizin olmazsa olmazlarý arasýnda yer alýr. Öyle ki o dönemlerdeki kavgamýz dahi sanat içindi! Küskünlüklerin olmadýðý, kaybeden takýmýn aldýðý baklava ile kolayý yine iki takýmýn birlikte yiyip içtiði mahalle maçlarý… Ne çok þey vardý paylaþtýðýmýz. Öyle ki mahalleye taþýnan olursa onunla tanýþmamýz dahi mahalle maçlarýnda olurdu.

Hasan hayatýma giren dostlarým arasýndaki en çok güvendiðim insanlardan biriydi. Yediðimiz içtiðimiz ayrý gitmezdi. Benden iki yaþ küçük olmasýna raðmen, onunla çok iyi anlaþabiliyordum. Hasanýn sevdiði bir kýz vardý. Hasan onu ayarlayabilmek için elinden ne geliyorsa ardýna koymuyordu. Kýzýn ismi Dicle’ydi. Hasan onun peþinden koþtuðu kadar mahalle maçýnda koþmuyordu. O yüzden defansta kalsýn istiyordum. Þimdi ise onu forvete hazýrlýyordum. Ne yapýp edip Dicle ile sevgili olacak ve bu maçý alacaktý. Hasan’ýn akýl hocasýydým ben. O þaka yollu bana hocam derdi bende ona öðrencim. Bir yýl boyunca cesaret edip konuþamamýþtý. Neyse ki Hasanýn ailesi yaz tatilinde memlekete gidiyordu. Hasansa yaz okuluna kaldýðý için memlekete gidemiyordu. Ýlk etapta yaz okuluna kaldýðý için üzülüyordu. Daha sonra Dicle’nin yaz tatilinde memlekete gitmeyeceðini öðrenince mutluluktan havalara uçmuþtu.

Yaz tatili boyunca her akþam Hasan'ýn evinde buluþurduk. Babamýn veresiye aldýðý bir dükkân vardý. Mustafa amcadan kola çekirdek alýp sohbetin dibine vururduk. En deli çaðlarýydý yaþantýmýzýn. Öyle ki hala dün gibi aklýmda yaþadýðým ne varsa. Sanki yeniden ayný yerde buluþup yine sohbetin dibine vuracakmýþýz gibi…

Dicle bir seksen boyunda esmer tenli, zayýf bedenli bir kýzdý. Herkesin ona açýlmak için pide kuyruðuna girer gibi sýraya giriþi hala gözlerimin önüne geldikçe gülümserim. Okulun yaz tatiline giriþi bizde inanýlmaz bir sevinç yaþatmýþtý. Öyle ki gece bire ikiye kadar dýþarýda geziyorduk. Hasan Dicle’nin adýný bir türlü dilinden düþürmüyordu. Burada iþ bana düþmüþtü. Okulun yaz tatilde voleybol turnuvasý vardý. Dicle katýlýyordu ve Hasanýn bundan haberi yoktu. Hasana anlattýðýmda inanýlmaz bir heyecan yaþamýþtý. Hasan voleybolda iyiydi. Ama bunu herkes bilmiyordu. Bende fena sayýlmazdým hani. Okul turnuvasýnda birincilik madalyam vardý. Hasan voleybol takýmýna ismini yazdýrdý. Büyük turnuva bir ay sonra baþlayacaktý. Ve biz voleybol sahasýndan hiç çýkmýyorduk. Allahtan evimiz varda yemek yeme faslý için yarým saat mola verebiliyorduk.

Hasanýn evi, artýk bizim buluþup birlikte planlar yapýp nasýl adýmlar atacaðýmýzý kararlaþtýrdýðýmýz mekânýmýz olmuþtu. Voleybol turnuvasýna günler kalmýþtý. Biz voleybol sahasýndan çýkmazken, oraya sürpriz bir kaç isim daha katýlmýþtý. Bunlardan biri de Dicleydi. Dicle, Hasan’ý görünce kendisini tutamamýþtý. Futbol deyince en ön safta yer alýrdý Hasan. Ama Voleybol sürpriz olmuþtu. Dicle’nin hoþuna gittiði belliydi. 

Günler hýzla geçiyordu. Tatil yerini okulun açýlmasýna býrakmýþtý. Hasan sonunda dediðini yapmýþtý. Dicle ile birlikteliðe baþlamýþtý. O bu birlikteliði bana baðlýyordu. Bense Voleybol turnuvasýnda aldýðý birinciliðe baðlýyordum. Hayatýmda iz býrakan anýlarýmdan biriydi.

Okul bittikten sonra, Hasan ile bir daha yüz yüze görüþmek nasip olmadý.  Ýþ hayatý bizi baþka hayatlara sürmüþtü. Yine de telefonla da olsa görüþüyorduk. Eskilerden konuþup anýlarý tazeliyorduk. Hasan ile Dicle þuan da iki yýllýk evliler. Mutlu bir yuvalarý var. Almanya’ya taþýndýlar. Kader bizi farklý hayatlara sürse de hala en iyi dostlarýmdan biri.

                                                              Son