olmalýsýn her daim rüyalarýmýn süsü,

ki;

yeþersin kýr çiçekleri gönül bahçelerimde.

papatyalar,

sümbüller,

kasýmpatýlar açsýn.

batsa da yüreðime gülünün dikenleri,

kanatmadý say.

ömür boyu düþlediðim güzeldin,

girmiþtin yüreðime kapýlarý çalmadan.

apansýz geliþinle tutulmuþtu dillerim,

duyuramadým sana sessiz çýðlýklarýmý.

bir kez gülmüþtün hani gözlerime bakarak,

yetmiþti esarete o kýsacýk bir zaman.

hüsranlarý yaþarken nedensiz vedalarla,

bir arayýp sormadýn sürgün ettiðin kalbi.

dökülse de gözümden yýllar yýlý gözyaþý,

aðlamadý say.

ne telefon seni çaldý,

ne postacý kapýmý.

imrendim kuþlara,

yeþillenen doðaya.

hayalinle avundum enginlere bakarak,

aradým esen yelde sana ait bir nefes.

ne çok mevsimler geçti,

bu aþka kurban diye aþýklar  beni seçti.

özlem dolu duygularla gözlerim her an yolu,

beklemedi say.

unuttum düþünmeyi,

unuttum acý çekmeyi.

unutmak mý seni?

ah sevgili!

sen ki resimlenmiþtin ruhumun derinliklerine,

hat sanatý desenlerinde.

yine de unuttum say.

mumun etrafýnda uçan kelebek görürsen beni hatýrla,

kelebeðin ömrü kadardý ömrüm.

sensiz geçen yýllarým karanlýk bir tüneldi,

yaþanmadý say.

Mehmet Macit

28.12.2017

Dikili/Ýzmir