Aldanýþýný yüklendiðim, sileceklerinde þiirin hep imge kalýntýlarý.

Þairi mahmuzlayan bir ikilem sonra da: yine dar bütçeli þiirlerin imge fazlasý…

Biliyorum, biliyorum iþte hem dün babam da ayný dertten muzdaripti.

Hem planlamamýþtý ölmeyi.

Elma aðaçlarýnýn içinde boy vermiþ kýr evimizde nice güzellik yaþayacaktýk hatta mezar taþýnýn rengini bile unutmuþken büyük dedesinin, bizler kuru sýký ilhamlar derledik hani koðuþun kapýsýnda bekleyen nöbetçi; hani yalaka bir gülümseme ile cüzdanýndan düþmüþ paranýn peþindeki o kara gölge misali…

Lanetli varlýðýmla, kem düþlerime bile atýfta bulunuyorum.

Buyur ettiðim iç sesim ve o elma aðaçlarýndan düþen kurtlu elmalar.

Ýlahý sevginin; kutsalý ömrün sonra da sen týkýl adam boyu mezara.

Gönlümü alamaz artýk kimse benim. Sevmeyi ben istedim keza sevilmeyi de ve her nasýlsa kundaklandý yüreðim.

Gölgemle pek bir sýký fýkýyým sonra da gölgesinden mahrum kuru yazýlarýmda akan yaþlarýmla çiçeklenmeye baþlamýþ üç beþ þiir kýrýntýsý.

Sevdiðim ve sevmeyi ihmal etmeyeceðim hatta nesneler hatta anýlar hatta ölüm.

Ölümle bozdum aklýmý daha dün gömdük yan komþuyu bir gün evvel de alt komþuyu gömmüþtük. Beni hepten gömdüler. Bense benden muzdarip, biz’li beyanatlar veriyorum.

Biz bize, mirim.

Diz dizeyim madem þu münafýk satýrlarda bir asra bedel her gün aslýnda çalýnan neþemi ardýndan kova kova su döktüðüm.

Tekli mutluluk çoklu hüsran… nasýl mý oluyor, efendim?

Önce kendinizi seviyorsunuz sonra da çoðul takýsý geliyor tüm isimlerin baþýna aslýnda çoðul eki almayan çokça zümre var ve çok da yanýlgý/m.

Düþlerime kenetlendikçe düþünüyorum.

Düþünüyorum arpacý kumrusu gibi sonra da kendini buðday ambarýnda sanan tavuk gibi kabarýyorum gecenin körü aslýnda evrenin kiri kabarýyor her sýrtýný okþadýðým gecenin tetiðine basýp.

Sonra da kindar edimlerde, kinayeli gölgelerden kaçýyorum rüyalarýmda. Dedim ya; kendimle iþtigalim bir de kimsesizliðimle belli ki çukur dolu çürük hayal aslýnda kýnýmda düzgün ve doðru seçimler ve ertelediðimi günlere ve haftalara yaydýðým peþi sýra.

Þiirler derliyorum her gece: boyutsuzluðumu asýyorum sevdiðim boþ sayfalara. Ne komik bir tezahürat hatta garip: bir insan boþluðu sever mi? Sevmez mi hele ki boþluða yüreðini iþlerse.