Ne zaman sahile insem,

Ürkek bir kadýnýn ayak sesleri, çarpar kulaðýma.

Mahcup bir gülümseyiþ yerleþir çehreme.

Onca hayâsýz insanlar arasýnda,

Edebi yaren bilen kadýnlarýn varlýðý.

Ýçime biraz olsun su serper.

Ne zaman bir çay ocaðýna girsem,

Alýn teriyle kazandýðý parasýyla,

Bir bardak taze çay içen adamýn samimiyeti,

Muhabbet olup dolar yüreðime.

Küfrü dost bilmeyen bir insan daha çýktý derim.

Eskiye özlemim biraz olsun diner.

Ne zaman bir sokaktan geçsem,

Dýþarýda oynayan çocuklarýn varlýðý.

Hep ümit verir bana.

Eve hapsolmuþ çocuklarýn aksine,

Tabiatý kendine dost bilmiþ çocuklarla beraber.

Biraz olsun diner kavgam.

Azalýr üzüntüm kaybolmaya yüz tutmuþ deðerlere.

Ne zaman kendi köþeme çekilsem,

Hala ümit var olan yüreðimin mizanýnda.

Kederi sýrdaþ bilen kalbimin aksine.

Sus derim aklýmý çelen kuruntulara.

Böyle zamanlarda frenlenir öfkem.

Biraz olsun huzuru aðýrlarým gönlümde.

Þükrederim yaratandan gelen her nimete.