Ne zaman umreye giden dostlar görsem. Heyecaným iki kat artýyor. Dualar, helalleþmeler birbirini izliyor. Sýlah-i rahimler artýyor. Muhabbet kokuyor buluþmalar. Yüzlerde tebessüm hiç eksik olmuyor.

Ne zaman umreye giden dostlar görsem. Gözyaþlarý birbirine katýlýyor. Misafir etmeler, gönül almalar ve çocuklara armaðanlar artýyor. Eskilerden gelen adetlerin güzelliðiyle muhabbetimiz tazeleniyor.  Küçük notlar hazýrlýyoruz. Nebiye selam yolluyoruz.

Ne zaman umreye giden dostlar görsem. Vasiyeti hazýr bulunur cebinde. Ölüme gider gibi. Ama ölüme deðil düðüne hazýrlanýr gibi. Öyle bir þevkle toplarlar bavulunu.

Ne zaman umreye giden dostlar görsem. Gurbet elde hemþerilerimle karþýlaþmýþ gibi oluyorum. Umut doluyorum onlarýn sayesinde. Günahlarým için daha fazla tövbe ediyorum. Nefsimin isteklerini bir nebze de olsa kýrabiliyorum. Ramazana bir ay var. Ýçimde bayrama susamýþ bir çocuk telaþý var. Zaman yaramaz bir çocuk ve hiç yerinde durmuyor. Þimdiden aklýmýzda planlar var. Ýlk iftarý kimde açacaðýz? Ýlk kim misafirimiz olacak. Tabi bunlar nasipse.

Ne zaman umreye giden dostlar görsem. O Ýhramýn içindeki kiþi keþke ben olsam diyorum…

Devam Edecek…