Bu duygu devinimini seviyorum demek ki akla zarar olduðum kadar da var hani.

Ruhani coþkunun bir tebessüm armaðan ettiði gerçeði aslýnda izahý çok zor yine de anlamaya çalýþýp anlatmayý deneyeceðim.

Zaruri bir ihtiyaç sadece ve sadece sevginin eriþtiði mertebe aslýnda kendimizi gerçekleþtirme çabasý ile mutlak bir edim ve muðlâklýktan çýkýp mutluluða eriþtiðimiz.

Handikaplarýn mimarý yine benli ve ruhun izafi izdüþümü… yazdýklarýmýz elbette samimi bir reverans ile her ne kadar insanlýk her þeyi hoþ görmese de ve bazen muhatap olduklarýmýz bizi yýkmaya ve yakmaya çalýþsa da…

Bir kelamýn gücü mü?

Maneviyatýn sunumu mu?

Aslýnda duygulardan çýkýp yola ermeyi dilediðim ve genelde muaf tutulduklarýmý görmezden gelip ben hala ýsrarla yaþamaya ve mutlu olmaya dair bir mücadele verirken.

Uzandýðýmýz beyitler…

Karýnca kararýnca sevdiklerimiz ve maðdur kýlýnan yine bizler ve görüntü itibariyle gönül gözünden uzak insanlardan uzak durup gönül yorgunluðumuzu da sonlandýrýp direniþe geçtiklerimiz.

Bazen rota kayar gibi gözükse de ve bazen nefreti yeðlesek de lakin nefretin sunumu karþýsýnda bizleriz aslýnda çamura bulaþan çünkü nasiplendikçe kötülükten belki de bir kýstas belleyip çýkarým gidip biz de nefret eðilimi canlýlar sýnýfýna dâhil olacaðýz.

Belki de çok gereksiz ve yersiz bir çaba ne de olsa cennet ve cehennem denilen iki açýlýma sahibiz bu anlamda kötülük ve kötülerden uzak durmak da boynumuzun borcu en azýndan günaha bulaþmamak adýna.

Zorluklarýn da katsayýsý var ve çözümsüz kalan uðraþlar ve sevsek bile sevgiyi çarçur edenlerce istila edilen yüreðimiz.

Herkes için atan bir yürek… olsa keþke.

Bizim için atan yüreklerden nasiplendikçe bunu idame ettirmek asla zor deðil.

Günler resmigeçit yapýyor ve zaman ve insan denen canlý.

Ket vurulan ne çok þey: huzur katsayýsý sýfýra düþüp bizler týk nefes hala iyiye ve güzele raðbet etmekle kararsýz kalmak arasýnda gidip geldiðimiz.

Zorluklar oysaki aþýlmak için ve geçtiðimiz zorlu yollar ve geçmeyi umduðumuz zorlu sýnavlar.

Bazen günler tekil ve insan da birincil tekil þahýs olmanýn verdiði þerefle fazla da titizlenmiyor hani severken… bingo!

Yalnýzlýk Allah’a mahsus olsa da sevgi her yüreðe girmekte oldukça zorlanmakta akabinde bize tahsis edilen kör ve bencil duygular üstüne üstük giymek istediðimiz dar beden bir elbise gibi bizi boðdukça boðan ve bir þekilde yaþama sevincimizi elimizden çalan.

Hakkaniyet ya da maðduriyet aslýnda her þey çok göreceli ve söylemler de hele ki gýybet ya da iftira baþlýðý altýnda resmigeçit yapan ve kovuþturmadan geçmesi gereken tek kiþilik münazaralar.

Haddim deðil ötesinde kimsenin haddi deðil: gerek birini zan altýnda býrakmak gerekse durduk yerde günaha girip birilerini lekelemek.

Sevdiklerimiz kadar sevmek zorunda olmadýðýmýz insanlar da var sonuçta tabi tutulduðumuz sýnavda çoktan seçmeli sorular var lakin hiçbir þýkta:’’sevme ve ileri geri konuþ’’ denmemekte.

Gönül gözünden kayýp geçen bir yýldýz belki de nefsin sunumunda haz etmediklerimizle yolumuz kesiþip de bizler ateþe tutarken ve günaha girerken asla da korkmuyoruz Allah’a þirk koþmaktan ve yalýn ayak cehennemi boylarýz, diye.

Günden ve dünden maðduruz zaman zaman ve içimizi kayýtsýz þartsýz açtýðýmýz insanlar var ve sevginin maðlup olduðu.

Varlýða ket vurulan yine cahil cesareti ile tabi tutulduklarýmýz mý yoksa güven duygumuza ihanet etmeden bizi tepeden týrnaða tanýyýp da dostluðumuza rest çekmeyenler mi?

Bir düþ belki düþüþ belki de hiçliðin garantisi.

Aðzýmýzdan çýkan bir sözcük belki hiç çýkmasa da bizi hedef alan ve biz ýsrarla sevmeye devam edip hala medet umarken hayattan.

Sýnandýðýmýz çok net ve asla karþý çýkmadan sabýrla dayandýðýmýz ve boyumuzu aþmadan günahlar af dilediðimiz.

Farkýnda olmadan günahýný aldýklarýmýz ya da bile bile kötülediklerimiz.

Bazense en aðýr yenilgiyi en sevdiklerimizden alýyoruz ve pes etmeden sevmeyi ve güvenmeyi de sürdürüyoruz.

Kimsenin kimlik kartýnda iyi bir insan olup olmadýðý yazmýyor ne yazýk ki ve bizler hislerimizle belki de el yordamý çözmeye çalýþýyoruz ya da hal ve tavýrlarýndan tespit ediyoruz: maðduriyet ya da yanýlgý belki de yenilgi baþlýðý altýnda…

Ah, bir de insan ýslah olmuyorsa sevmekten ve þerh düþtüðü dostlarýna da toz kondurmuyorsa da… sevginin izdüþümü aslýnda tüm olup biten üstelik yürekten inanýp kalben çizdiðimiz o yatay çizgi ve üzerinde seke seke de yürümüyoruz bilakis koþuyoruz dostlarýmýzýn ve sevdiklerimizin kollarýna yine içimizde kalan kýrýntýlarý pay edip derin bir ivme kazandýrýrken hayat denen zincirdeki o düðüm iken çözülmesi an meselesi.

Yanlýþ anlamlar yüklenirken ya da gereksiz tespitlerde bulunup birbirimizi kötülerken…

Sevdiklerimiz kadar da sevmediklerimiz belki de payýmýza düþen acýnýn tek sorumlusu üstelik kim iddia edebilir sonuna kadar suçlu olduðumuzu? Ya da varsýn iddia etsin: Allah katýndadýr tüm doðrular ve hiçbir karþýlýðý olmayan yanlýþlar.

Denemedim de sanmayýn hani üstelik deli gibi tekerrür eden tarih bile benden intikamýný alýrken ve sýnandýðým bunca zaman üstelik:’’En aðýr sýnava yine en saflar tabi iken.’’ (Alýntý)

Metazori bir gülücük deðil þu an yüreðimde konuþlanan sadece bitimsiz sýnavýmda bilmediðim sorularýn bende yarattýðý o garip açýlým.

Ne yani?

Ýnsan mutsuzluktan ve zan altýnda býrakýlmaktan nasýl haz edebilir ki?

Çok hem de.

Hem de ne çok.

Zira bu bir yaþama sanatý belki kimine göre ihtiras, gýybet ve kin dolu çaðrýþýmlar yapan bir icraat.

Ýcraat evet.

Maske takmadan biçimlenen hayatlarýmýz hele ki iyi niyetimiz ve sevgimiz katýksýz ise.

Kim kimi sever? Meçhul doðrusu.

Ama kim kime güvenir? Çok bariz: hele ki kayýtsýz þartsýz yakasýndan düþmeyip dost sýfatýna nail olan yine kendine yakýn bulduðu kiþiye tüm yüreðini sonuna kadar açýyorsa.

Akýllanmayacaðýmý söyleyen çok insan oldu.

Dinledim her birini ve onayladým.

Gelin görün ki; sevdiðim ve güvendiðim kim olursa olsun tüm varlýðýmla da koz verdim eline çünkü sahip olduðum iyi niyetti benim niþaným.

Yakamda yakan saflýk sýfatýndan yana mý olmalý derdim?

Yoksa canýmý yakan insanlardan dert yanmam mý yine sevdiklerime nazým geçtiðine inanýp?

Evet, sevgiden yüce tek duygu yok zaten akabinde yolumuz Ýlahi Aþka düþmüyor mu?

Zanlarý da býrakýn sarf edilen sýfatlarý de ve tüm yalan söylemleri itin elinizin tersiyle ve sadece içinizdeki sesi dinleyin.

Ben hep dinledim.

Sonra ne mi oldu?

Çok þey belki de hiçbir þey belki de ölmeyi dilediðim sayýsýz kere en azýndan Allah’ýmla kurduðum o gönül baðýnda sadece O’na varmak ve ulaþmak iken tek dileðim lakin kadere karþý gelme hakkým yok ve asla da olmayacak.

Ne mi yapacaðým?

Sevmeye devam edeceðim ve de yanýlmaya ve karalansam da biliyorum ki alnýmdaki aklýk zaten Allah’ýn bana yaðdýrdýðý nurun tecellisi en azýnda yürek sesime itaat eden kalemimle ben yaþama sanatýný icra etmeye çalýþýrken hem de yüksek sesle yapýlan replikler yine meleklerin kulaðýma fýsýldadýðý.

Defalarca iddia ettiðim üzere…

Baþarýsýzlýðýmýn dik alasýdýr hayatta kayda deðer sýfatlara nasýl ki haiz deðilsem bu anlamda sadece sýfatlarý yok sayýp olumlu en mükemmel duyguyla saf tuttuðum dostluðun ve sevginin týnýsýnda ben sekizinci nota olmayý diliyorum yine dirilen benliðin verilen hükme de karþý çýktýðý týpký Allah’ýn kayýtsýz þartsýz inanan kulunu dinleyip gözlemlediði gibi zaten bunun aksi olsaydý ben defalarca sonsuzluða uðurlamýþtým kendimi hatta tüm sevdiklerimi.

Baþarmak da göreceli.

Ýyi bir maaþ.

Ýyi bir mevki.

Belki de uyulmasý gereken toplum kurallarý.

Yaþamak illa ki bir sanat belki de hala öðrenemediðim týpký rol yapma yeteneðim olmadýðý gibi ve ben tüm saflýðýmla dostlarýmýn ve sevginin safýndayým.

Nefret etmesem bile nefrete yakýn özellikle maðdur edildiðim hayatýn sayýsýz kýyýsýnda yine Allah’a havale ettiklerim ve bir o kadar kim ise dert yandýðým yanlýþ telaffuz edilen sayýsýz dikte.

Mutsuzluðuma kefilim en az insanlýðýma olduðum kadar.

Düþman addedilen kim ise yine bu gün çok deðerli bir hocadan kulaðýma çalýnan:

‘’Kötülerden ve þeytandan uzak durun’’

Yine de öyle zamanlara denk düþüyor ki insan kendine yöneltilen nefretle sevmeyi öðretmeyi düþündüðü kötü kiþilerden nefret etmeyi öðrenebiliyor.

Çok sakil bir duygu ve çok da yýpratýcý.

Sevgisizliði meþk eyleyen kim ise sadece sevginin yaptýrým gücü ile yine yüreðinden ve güzel huylarýndan nemalandýðýmýz sevdiklerimiz yetiþiyor imdadýmýza.

Sevmek farkýndalýk isteyen bir süreç aslýnda genlerimizde mevcut.

Nefret ise sonradan öðretilen ne de olsa yaþadýðýmýz kirli dünyada her renk beyaz ve pembeden ibaret deðil.

An itibari ile gecenin karanlýðýný ört bas eden yine inandýklarým sayesinde hala nasýl oluyor da ayakta kalabildiðimin bir izdüþümü belki bayat bir iklim belki bayat bir telaþ lakin insan sevgiden ve umuttan yana da öyle telaþa düþebiliyor ki…

‘’Farz et ki, yazdýklarýmý anlayabildin. Ya anlayamadýklarýn? Ya yazýp da sildiklerim? Ya yazamadýklarým?’’ (Mevlana)

Düþkünü olduðum kadar da var hani yola düþüp de düþmeden yola edebilmemdeki keramet… bu da inancým ve sevdiðim insanlar sayesinde…

Ýlahi Gücün sunumunda, haiz olduklarým kadar da yetemediklerim var ve ne yazýk ki; münafýklarýn kaderime itiraz etmesi de deðil bilakis hayatýn ve mahremiyetin gereksiz yere kurcalanýp yaþama sevincime ket vurulmasýna ettiðim itiraz ile Ýlahi Adaletin bana yetiþtiði her an üstelik bir ömür boyu…

Gün bitiminde belki de ömrün dahi yetmeyeceði umut ve hayallere eþlik eden de deðil mi þu güzel söylem?

‘’Kiþi kim olduðunu bilmek isterse, kimleri sevdiðine baksýn.’’(Mevlana)

Sevdiðim kadar da var hani yine sizlerin okuyup sizlerin yüreðine sýðýndýðým kadar nefretin kök saldýðý ortamlardan kaçma isteðim…

Sevgilerimle.