Ölüm -senfonisi
gözlerine ayaz hüzün düşüyordu
soluk yüzüne ay ışığı yansıyordu
mor dudaklarının soğukluğunda
utangaç bir tebessüm gülüyordu
tarifsiz bir acı ile dolu bakışlarım
suskun sarhoşluğumun nedeniydi
deniz renginde olmalıydı gözleri
palazlanan karanlığın gizeminde
anlamsızlık içinde ıssız bir mezar
gecenin kuytu gizlisine saklanmış
bir kaç nefes içinde sönen yıldız ve
ölümsüzler arasında yaşayan ölümlü…
suskun//
(
Ölüm -senfonisi başlıklı yazı
Mikail Dede tarafından
8.09.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
