gözlerine ayaz hüzün düşüyordu
soluk yüzüne ay ışığı yansıyordu
mor dudaklarının soğukluğunda
utangaç bir tebessüm gülüyordu

tarifsiz bir acı ile dolu bakışlarım

suskun sarhoşluğumun nedeniydi

deniz renginde olmalıydı gözleri

palazlanan karanlığın gizeminde

anlamsızlık içinde ıssız bir mezar
gecenin kuytu gizlisine saklanmış
bir kaç nefes içinde sönen yıldız ve
ölümsüzler arasında yaşayan ölümlü…





suskun//

( Ölüm -senfonisi başlıklı yazı Mikail Dede tarafından 8.09.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu