Niyazýmý dillendiriyorum sadece Hakkýn nazarýnda kabul görmüþ olmak ümidiyle.

Kýnýnda mutluluk saklý bir düþü sahipleniyorum, yerli yersiz tufanlarýn doldurduðu boþluklarý yok sayarak.

Yokluðun var ettiði bir temaþa aslýnda saðýr yüreklerin kayýtsýz kaldýðý.

Mutluluðu dillendiriyorum bu kez ve kebir defterime atýfta bulunduðum sözcükleri basýyorum mühür yerine.

Gözlerin elasýnda bir acý belki rüyalarýn temas’ýnda bir hazine.

Derlediðim deðil hani dertlendiðim de deðil bilakis ince ucunu sapladýðým pergelin can yakan deðil de iz býrakan haznesi.

Sonlanan günü dillendiriyorum ve içimin tebaasýnda bir þiiri niyaz eðliyorum.

Göðün kiremit rengi çatýsý aslýnda istimlâk edilmiþ þehrin tapusunun ait olduðu bir kuþ sürüsü.

Gözlerin müridi iken yaþlar ben son veriyorum, göz kapaklarýma konan kelebeðin kanatlarýnda coþkunun izlerine rast geldiðim.

Aldýrmýyorum bu sefer ve aðýtlar da yakmýyorum.

Kara kaplý defterin mademki sayfalarý süt beyazý ben bu kez masumiyeti dillendiriyorum.

Garipsenmek de neymiþ efendim?

Eðreti deðil kocaman bir gülücük peyda oluyor satýrlarýn gazabýna deðil aþkýna tanýk iken ve evrenin uzak düþtüðüm deðil yakýn kýlýndýðým ne çok duygunun telaþý.

Sonlarýn niyazýnda baþlýk hazana rest çekiyor ve pembe yanaklý bir kýz çocuðu konduruyorum sayfaya kimselerin göremediði lakin yazarak varlýðýna biat ben bakir bir cümle fýsýldýyorum kulaðýna Saðýr Sultanýn.

Haþmetli yüreðinde güller açýyor.

Çimenlere uzanýyorum.

Gül rengi bir mutluluk dillendiriyorum bu sefer ve hüzne inat ben sakil düþler deðil akil yürekler diliyorum Yaratandan.

Göðün mürüvveti madem yaðan karýn asýlý duvaðýndaki o minik buse aslýnda göðün katmanlarýnda bir gelin arabasý peyda oluyor olur da düþerim peþine yeniden görmek adýna mutlu bir yüzün saklandýðý duvaðýn en yakýn tanýðý iken göðün saf niyazlarý.

Selamlarýmýn uðrak yeri neresi mi… iþte kerametin öznesi ve benlik bir ses de deðil zayýf ýþýðýn titrek haznesi.

Varlýk þaibeli filan da deðil hani: altý üstü bir fani.

Notalarýn deðil notlarýn eþlik ettiði rahmet yine beyazýn dokusunda bir rehavet ki sormayýn gitsin.

Sahip çýktýðým duygularý yok sayýyorum týpký yok sayýldýðýmýn da kanýtý iken nirengi noktasýnda ben bir büyüteç tutarken mutluluða.

Saflýðýn hezimete uðradýðý bir yarým ada.

Büyüdüm madem kuramlarýn yok sayýldýðý bu eþsiz coðrafyada… tümden gelen hezimeti yok sayýp düþüyorum yollara.

Perde perde gözlerin temas’ý.

Nakþeden kinayelerden dersler çýkardýðým insanlýk adýna.

Demli yarýnlar da deðil hani densiz gelecek bile ümit adýna bir fýrsat sunmasýný dilediðim…

Dillendirdiðim ne ise en azýndan farklý olsun bu kez güne ve güne dair ne ise konuþlu ana vatanýnda sevginin.

Makamý olmayan þarkýlardan fal deðil hallerin sorulduðu bir nakarata düþüp de yolum ve düne biat kürediðim yollarda ben hala beyaza tutkulu…

Göðün tentesi çökmeden karýn da hizaya getirdiði zeminde kaymadan ve kaydýrak düþlerimde imla hatasý olmadan…

Dillendiremiyorum bazen ne de olsa son söz Yaratanýn varlýðýnda kayýtlý ve hep de O’na ait tüm söylemler…

Sarnýcýn kuytularýnda ve ben bir sarkaç kadar dakik ve umudu da yâd edip…

Dileniyorum kelimeleri ve dillendiriyorum kendimce mutluluðu belki de çok görülecek lakin hayatýn alfabesinde azýcýk da olsa hayallerin düþ çukuruna saplandýðým bir kayýt adýna açtýðým düzlemde ben sihirli deðneðin dokunuþu ile son vermek adýna tüm acýlara insanlýk adýna.