Kutsallýðý huzurun, varlýk teyakkuzda da deðil hani yine meali ömürlük güncenin.

Sitemlerden arýnan aslýnda istilasý bilfiil hükmedilene dair bir özürdense bir bir özlemle zamana tutsak olduðumuzun da bildirgesi.

Bir laneti öteleyebilir insan hatta ýslak günlerin rahmine düþen umudu da körükleyebilir.

Alfabenin son sürat cümle kýyýmlarýnda, bir sure kadar huzura dönük yüzünde ömrün, sakýncalý sevgileri bile yok sayar.

Rahmetin endamýnda…

Aþkýn gýyabýnda.

Dostluða dair bir terennüm ýsmarlayýp, þafaða varmadan dahi aydýnlýðý konuk eder gecenin tefekkürüne.

Þahit kuþlardan alýp da hýncýný bir kuþ kadar ürkek yüreðin ömrüne ömür katar ne de olsa: kelamýn tevekkülünde, yüreðin pasýnda bir endamla sürer ki gece…

Habis bir þiir kundaklanýr ansýzýn.

Fýtratýn gizeminde yükümlüdür bedeller.

Koyudan beyaza geçer gider hayal kompartýmaný.

Ýflah olmaz kimi tümce ve kimi insan þehir kadar kalabalýktýr bazense ýssýz ve vakur kimliðinde miadý dolan ömürler saklar ve miadý dolmuþ dostluklarla huzuru taþar belki haznesinde mutlu bir iklim buyur eder sessizce.

Tetiklenmiþ her hücresinde, nabzýný alamaz kimi zaman.

Þehit düþen bir yiðidi kucaklar gibi iken topraðýn kokusuna sýðýnýr insan ve doðanýn tebaasýnda bir çiçek gibi kýsa ömürlü olmasýný bile umursamaz.

Düðün konvoyuna katýlan bir çocuktur sýradanlýðý.

Bir hutbedir göðe saldýðý yüreðin kanatlarýnda yolcu olmaya addetmiþken içimdeki közü.

Kayar geçer kimi zaman.

Kayar gider ýssýzlýk.

Allah iken tek þahit sadece huzurunu kutsar da kutsar belki uyumsuzluðuna þerh düþer zaman.

Zamanda takýlý kalýr saniyeler süren boþluðun gövdesinde iri kafalý þiirler aslýnda iri ölçekli bir kýyýmda bir þair olmayý deðil þiir kadar kýsa olmayý arzular hüznün.

Geçip gidendir arkasýndan gözyaþý dökmenin gereksizliði.

Zamansýz mutluluðun kayýp neþesidir kimi þiir.

Þiirler ne þahittir ne de öncü.

Sadece aksaný kayýp bir lisanda temaþa ettiði yenilginin huzurunda yeniden dirilmektir aslýna itaat eden benlik.

Sever kendince.

Sevmez kendini fazlaca.

Gün uzar. Gece akar.

Esler verir zaman zaman aslýnda hýrpalanan bir beyitten çýkýp da yola uzun ve devrik bir cümle olmaya meyleder.

Ez kaza sever.

Serer içini.

Dost diye inler belki de uzun bir naradýr enkazýndan doðan yeni gün.

Þehir gibi gizemli; aþk kadar imkânsýz kýlýnan belki günü gününe uymayan.

Sere serpe susar.

Sevaplarýný kutsar Yaradan.

Külliyesi midir yorgunluðun onca tezat ahkâm?

Yanlý mýdýr her daim insan hele ki mülkiyeti sadece Ýlahi Güce ait iken?

Susma payýnda; esme anýnda ve belki bir dizenin daha kayýp gittiði yüreðinden yýldýzýn, bir gönül tarhýnda kayýtlýdýr yürek bir de sevdiðine sunumunda tüm benliðinin kýyýlarýnda mülteci imler bir bir savunurken þiiri.

Göðün açýlýmýnda.

Aþkýn kýyama durduðu her saniyede.

Kaybolan bir duygunun tevekküle koþtuðu…

Kinayesi olmayan bir deyiþle ve içli bir aksanla sýrtýný sývazlarken bilinmez yine bilindik bir duygu peyda olur.

Adý umuttur coþkunun.

Sevgi pelesenktir hürmet ettiði evrenin himayesinde bir dik yokuþ olsa da ömür ve gelir geçer her þey ve herkes.

Geride kalan kendisidir hayatýn bir de içindeki dirliði ve dinginliðini kutsayan bir imleç kadar doðurgan ve atýlgan iken insan ve umuda dair yolculuðunda kimi zaman küsse de asla bakmaz yan gözle sevdiklerine sevilmeye dair bir tomurcuk peyda olacaktýr elbet bilinmezin k/özünde.