Kal ey kömür gözlüm sileyim gözyaşlarını
Sil ey kömür gözlüm sinemde hasret paslarını
Bil de kömür gözlüm hata sende suç sende
Hatamı suçumu silmeme af ettirmeme izin ver
Eğer suçum hatam bilmezsem akıt gözyaşları mı?
Eğer hatam deldiyse sineni al hançeri sinemi del
Sal beni gurbet ellere alsın beni hasret denilen yel
Hatamı af ettirdiysem eğer kabul et yanıma gel
Kal de yanımda kalmazsam alsın beni akan sel
Eğer suçum hatam bilmezsem akıt gözyaşları mı?
Eğer daldırdıysa suçum seni gam hüzün denizine
At beni uçurumdan aşağıya elinle uzanmam ellerine
Dalayım uçurumlara kalayım hasret kara gözlerine
Atamazsan beni sal kendin de atayım en diplerine
Eğer suçum hatam bilmezsem akıt gözyaşları mı?
Cevr-ü cefâ’na razıyım etmem ah vah sana söyleyim
Düşmüş say beni aşk oduna sana daha ben ne söyleyim
Ciğerim yandı döndü köze alıp başımı nereye gideyim
Say beni bir divane âşık gelmezsen hasretinle öleyim
Eğer suçum hatam bilmezsem akıt gözyaşları mı?
Gülveren’im af olmazsan ikbalim zayi olsun gitsin
Çektiğin sancılar ıstıraplar gurbet sokaklarında bitsin
Be hey âşık bir sözünle yâri döndüremezsin ecelin gelsin
Kal de viranelerde kalmazsam gözlerim bir daha görmesin
Eğer suçum hatam bilmezsem akıt gözyaşları mı?
Mehmet Aluç – Âşık Gülveren