Enginliðin, süt liman bir görsellik olduðuna vakýfým.

Zaman dokurken týnýsýný aslýnda muhalif bir sancý da tepeden týrnaða sarmakta eþkâlini hayallerin derken korumacý bir içgüdü ile tepe taklak olan onca fobi geride koyu bir çamur býrakmakta.

Açmazý belki de ömrün ya da muadili olmak öznenin bilfiil içimizi deþip sonrasýzlýðýmýzý tescil etmek.

Yazgýmýz…

Deðiþime uðrayan benliðimiz ve yazgýya müdahil olmakla onu yaþamak arasýnda gidip geldiðimiz.

Her aykýrý duyguya sýðýnak teþkil eden var olma sancýsý ve benliðimizi ütülerken geride kalan kýrýþýklar.

Zamanýn tasviri ve tasnifi derken adabý muaþeret kurallarýna binaen usulca gerdiðimiz kasnaða uyum göstersin diye alt yazý geçtiðimiz içimizin sýrlarý.

Þifresi ömrün… ait olduðumuz.

Ön yargýsý… zamansýz maðduriyetler ve maðlubiyetler ve bir bir kibirle çýkýp da yola yalýtýlmýþlýðýn verdiði sunumda yarým aðýz mutluluðu bile çok görmek birbirimize.

On gündür okumakta olduðum bir kurgunun son cümlesine gelip de sonlanmasýna duyduðum acý ve kýrgýnlýkla çok þey algýladýðýmý sandýðým hayatýn aslýnda bir kareden mütevellit olduðuna vakýf oldum ansýzýn.

Ýzi düþerken üstüme kahramanlarýn ben sadece bir kopya olduðunu düþündüm her birimizin hayatýnýn bir diðerine kopyala yapýþtýr gerçeði ile iþtigal olduðu bir dönemeç yine.

Bir kitap belki de her kitap belki de bizler kendi hikâyemizi yazarken yeni baþtan.

Þiddetle karþý olduðum bir kimlik ve onu çok yakýndan tanýmak adýna girdiðim dehlizde hayatýn pek bir acýmasýz olduðu deðil de hepimizin ayrý ayrý tonlamalarda kendi öykümüzü mýrýldandýðýmýz gerçeði týpký farklý bestelerde süre gelen otobiyografi benzeri yazýlý metinler aslýnda bizler yazmadan yaþayýp da ne zamanki yazýya dökmek isteyelim; kendimizi derin bir analizden geçirip bir sürü ayrýntýda boðulurken ansýzýn bir ayrýntýnýn genele hükmedip de bizi mutlu kýlacak bu basit detaylar güneþin evreni aralýksýz ýsýttýðý inancý…

Gece dahi olmasýna izin vermeden belki de vermediðimiz.

Bizler bir þema mýyýz ya da bir taslak?

Ve hangi ben, hangi ben’e üstünlük taslýyor?

Ne çok ben belki de biz olmak adýna sayýsýz ben’i yok sayýp bir bütüne müdahil olmak adýna sýfatlarýmýzý yok saydýðýmýz…

Sýfatlar…

Kabulü güç; reddi güç.

Ve yalnýzlýk temasý.

Ne edilgen bireyleriz ne de etken belki de atýlým yapmak adýna bir artý parantez açýp hükmediyoruz kendi doðamýza ya da doðamýz hükmediyor evrene.

Yazgý anlamýnda; yaþanmýþlýklar ve yaþama ihtimaline haiz o duruþ bildirgesi.

Güçlü olmak adýna peki, güçlü olmak zorunda mýyýz ya da güçlerimizi birleþtirip özünü mü kaybediyor her birimiz?

Duraðan bir atlas deðil varlýk hegemonyasý.

Etken bir tasarým da deðil insan ve benliði aslýnda dünün perspektifinde bizler yarýný görmezden mi geliyoruz?

Ýlk giriþ cümlemiz hayata:

Bir yaygara ile baþlýyoruz yaþama ve doðduðumuz an aðladýðýmýz kadar da saðlýklý bir baþlangýç yapýyoruz.

Geliþim nasýl ki bitimsiz bir süreç bizler geliþime tabi olurken bir o kadar farkýnda da deðiliz nereden nereye geldiðimizin.

Görkemli bir açýlýþ.

Görkemli bir sunum.

Görkemli acýlar ve devasa boyutlarda gezgin mermilerimiz her birimiz.

Kuþandýðýmýz kadar kuþatýldýðýmýz ve kurþungeçirmez yeleklerimiz varmýþçasýna topa tutuyoruz birbirimizi.

Ve kuramlar gelip geçiyor bellek ekranýndan: ne çok alt yazý.

Ne çok veryansýn.

Ne çok yanýlsama.

Dünü öðütürken günümüzle avunuyoruz ve gün devinirken yarýný kurguluyoruz.

Bir sürü öðreti.

Üzünç kaynaðý ve göz ardý ettiðimiz sayýsýz gerçek.

Yalnýzlýðýmýzla boy ölçüþemiyoruz kimi zaman belki de yalnýz ölmekten korkup saðlýklý-saðlýksýz iliþkiler geliþtiriyoruz.

Bir tasnif mi?

Yoksa aykýrý bir nüans…

Görüntüler var zaman zaman ayarý kaybolan.

Sesler var kimi zaman çok boðuk kimi zaman kulak týrmalayan.

Erbabýyýz ne de olsa hayatýn dercesine oysaki donanýmlý doðsak bile doðuþtan engelliyiz hele ki söz konusu mutluluk ve yalnýzlýða katlanmak ise ömür boyu irdelediðimiz.

Bir mizansene denk düþüp.

Bir ayrýntýda kaykýldýðýmýz.

Belki de tapusu ömrün ve birbirimizi sahiplenip aslýnda özgürlüðümüzü lime lime parçaladýðýmýz.

Sevgiyi lav ettiðimiz.

Tutsaðý iken hayatýn birbirimizin özgürlüðüne ve mutluluðuna göz diktiðimiz.

Temel yapý taþlarý ve insanlýk ve insanlýðýn onuru aslýnda her þey çok basit ve biziz karmaþýk hale sokan.

Çatýsý olmayan bir evin giriþ katýnda koþarken iç sesimiz bizler en yükseðe týrmanma arzusu ile deli gibi mücadele veriyoruz.

Korunaklý olmalý madem dünyalarýmýz o zaman yazgýmýza katlanýp mücadeleyi elden mi býrakmalýyýz, sorusuna kim muhatap olacak peki?

Azýmsanmayacak sayýda insan hayatýný ve kendini sorgulayan belki de zaman aþýmýna uðrayan bir iç ses lakin geliþim odaklý bir seyir izleyip de zamaný ve mekaný göz ardý edip en üst basamaða ulaþmak adýna týpký kendini gerçekleþtirme ihtiyacýnýn zirveye yerleþip kendimizle olan kavgamýzda huzuru mu kucaklamak bir anda?

Belki de asla huzura ermeyeceðimizin bilinci ile huzursuz iç sesi sonuna kadar susturmak.

Kuramlarýn hayatý ihlali ya da hayatýn kuramlara ters düþtüðü ne de olsa pratikte her þey kolay ve mubah.

Yazgýmýz tayin edilirken bizler türeyen ve tüneyen sessizlikte maðdur ve maðlup gölgeleriz aslýna düþkün ve aslýna biat yaþamlarý kucaklama arzusuyla yenik düþtüðümüz her saniyede bilfiil içimize sýzan hüznün de vasýta olduðu o aralýkta aslýnda hiçliðimizle iþtigal ve kendimizi gözümüzde nasýl büyüttüðümüz aslýnda gerçeðin ta kendisi iken…

‘’Yazgýmý sevebilmek için kendimi eðittim, daha doðrusu teslim oldum. Yaptýðým þeyi seçmek ise çok farklý. Amorfati; yazgýný seç, yazgýný sev.’’(Alýntý)

Görüntü itibari ile birbirimizden nasýl da farklýyýz aslýnda doðamýz da lakin farklý addedilen her bir izlek aslýnda gerçeðin yansýdýðý o zeminde bir o kadar birbiriyle ilintili ve ardýþýk…

Hayallere gebe iken evren aslýnda bizler seçimlerimiz ile zaten hayatýmýzý kendimiz tayin ediyoruz ve sunumunda þýklarýn ne kadar akýlcý ve istikrarlý isek o kadar da baþarýlý ve mutluyuz… demek mi sunumunda kaderin reddettiklerimiz ardýndan piþmanlýk duyduðumuz yoksa bir yanýlsamama mý seçmediðimiz þýklarýn görüntü itibari ile kadere dahil olmadýðý?

Fark eder mi peki?

Bizi biz yapan mademki seçimlerimiz o halde yazgýmýza razý geleceðiz elbette inancýn ýþýðýnda.