İllet bir terennüm solabilir ansızın;

Vakur bir başkaldırı da başa alır yaşanmış

Her hikâyeyi;

Dipçiği ile vurulur insan, yalnızlığın,

Beyitler aşarken enginleri

Cafcaflı bir sessizliktir peyda olan.

 

Dümeni kırılmış bir düzen;

Aşkın hicvine yenik bir dürtü

Meyleden rüyaların indinde

Soldan sağa sayıklar da sayıklar

Aşkı ve hatıratı yine bilinmezin külçesinde

Doğar yeni ümitler ve yeni satırlar…

 

İhtirasın gölgesinden kaçıp

Sığındığın ikbali yok sayar

Partizan hayaller:

Göğün melteminde şafak atar

İsyanın tozunda

Kaynar gider tüm huzur

Aslında aşikâr notalarda

Bendine itaatkâr

Yeni yetme imgeler

Salta yapar biteviye üzüncün

Hükmettiği o saldırı

Şafakla geceyi yarıladığın

Adeta saltanatını buyur eder

İçi çürümüş isyanlarda

Soluyan belki solan yanlı kader

Ve ahir zaman büker bileğini;

Sıkar içindeki düşleri…

 

Mengenenin verdiği azabı

Yok sayıp da atar damarında şiirin

Yeni bir kalpazan mağduriyet başaklara sarılır

Aslından kopmadan insan

Kimi zaman seyrüseferinde

Yoldan çıkmamış hayallerin

Nasıl da bağlanır basireti

Hükmen ya da sehven ölümle

Boy ölçüşür içinde kapışan melekeler:

Bazen bir satır kundaklanır bazen rahvan bir

Gölgeyi mimlersin.

 

İçin hep asi hep tehditkâr

Zamanın tarhında asılı gökdelenler

Hele ki içinde sıralı o düzenek

Belki mağrur bir yürekte kayıtlı

Bazen kırgınlığın adam boyu

Yalnızlığın baş şehrinde

Satılmışlar apartmanında yaşar

Onca cüretkâr.

 

Yığılı körebe isyanlar belki de

Masum bir şiiri daha sonlandırır kimi azap

Zamanla büyür de büyür içindeki hicap

Yanlıştan yanaysa korkun

Sevmek mi akla zarar?

Ya da yaftalanmış mizacın koruk düşlerinde

Çetrefilli ayak sesi

Sen aşk diye; sevgi diye

Kapıldığın hezeyanlarda

Hep acıya töhmet

Hep ıstırap yalar yutar içindeki neşeyi

En namert kurşunla vurulursun arkandan

Bazen bir dostun elinden

Bazen dilinden yana başın eğik olmadan

Düştüğün yollarda

Karalar bağlar melekler

Ve Tanrının uzlaşısı

Aşkın rahmetine karışır…

 

Sen ki; sevdiğin kadar

Yalnızlığa mahkûm bir düş olma hüviyetinle

Ölüm kadar dardasındır

Kayıpların hulasasında

Hesaplar kapanır kapanmasına da

İz sürdüğün değil

Gönül koyduğun tüm yüreklerde

Mihriban bir yalnızlıktır baş şehri umutların

Aşkın hitabesinde yenik düşmenin verdiği

Hezeyanı sonlandıramazken hayatın külliyatında.

 


( Yalnızlığın Baş Şehrinde... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 20.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu