Bir fýsýltý dillenebilir ta ki ahir zaman kutsarken acýyý yeniden döner dünya bitiminde ömrün yeniden kozasýna döner ipek böceði.

Zalim ve tutarsýz gölgelerin uçkuruna düþkün zulmün de tetikleyici her zümre dokusunda ufkun, bir mekanizmaya dönüþür ve türevinde ölümün muteber hayatlar zuhur eder.

Tanýklýðýnda karanlýðýn þehir boðar rahmindeki þehir sakinlerini derken tetiklenir hüzün; boyutsuzluða þerh düþer her atýl yürek bir de kalpazan cümleler boykot eder sessizliði usulca.

Afakýnda tümden gelen duygularýn erdiði o soldaki sapak…

Büyüyen bir yangýný tetikleyen her kývýlcým.

Kabrine sýðmayan bir ölü hikâye belki de kahramanlarýný azat eden masallarýn anlatýcýsýnýn kendi adýný bile hatýrlamadýðý bir þehir efsanesi iken her kundaklanan þiir, beyitler çemkirir þairine; þair uzanmýþken mýsralara görmezden gelir bunca kinayeyi.

Suskundur her manzara aslýnda ölgündür izleðine yaslanan her görüntü bir de kuruyan dudaklarýna titrek ve solgun bir gül koyan o ilham perisi.

Þaibeli yoksunluðun iksiri midir ne ya da þatafatlý yalnýzlýðýný ihbar ederken Tanrýya, yola düþer her seyyah; gözden düþer her hikâye; hikâyeler susar bazen ölümünü geciktiren bir muhtýra verir hikâyeci yine de tetiklenen gümbürtüde ihlal edilmiþken sessizlik, payidar kýlýnacak bahtiyar bir seyir midir de seyrine doyum olmayan acýlar palazlandýkça kýrmýzý kuþaklý gelin sadece aðlar anasýndan ayrý düþeceði için.

Mendebur bir ilah olabilir suretinde yanýlgý besleyen ikircikli acýlar bir de laneti sonlandýrmak adýna basmakalýp hükümlerin serildiði kerrat cetveli.

Bir yanýlgý da dillenebilir hani ve esefin ve hakkaniyetin kayýtlarýna geçer duraðan heceler.

Hecelediðimi adýnda hep yalnýzlýða düþer yolum ve þaha kalkan düþlerimin membasýnda ben örterim daðýnýklýðýmý.

Bir sol sesinde yeniden baþlamaksa þarkýya ve hangi redifse kaybolan göðün notalarýna nazire yapan bir orkestra þefi iken þehrin gözetleme kulesinde içindeki isyaný sevgiyle ve tövbeyle lav eden.

Zamansýz methiyeler saklýdýr göðün tentesine tünemiþ kuþ iskeletlerinde ver her ayrýcalýk benzerliðin ifþasýdýr derken muteber bir konuk gelir kapýnýza derken kapý zili ilk ve son kez çalar.

Yalanlar kuyruðunda deðiþ tokuþ yapar laf cambazlarý.

Yalandan sever adam sevgilisini.

Çok sevdiði çocuðunu ardý ardýna tokat atar o saygýdeðer ebeveyni ve uyutur ebabil kuþlarý aslýnda uyuyan vicdandýr; aslýnda varlýktýr yoksunluða gebe.

Rahmine acýlar düþer meleklerin oysaki kadýn mýdýr erkek mi bilinmez hangi iyilikse en tepeye yerleþik.

Sebepsiz severken, sebepsiz nefretin ilgi odaðý olduðu toplumda sadece hüzün ve acý hüküm sürer.

Zamansýz bir gidiþ.

Ertelenmiþ bir tayin.

Emekliliðini isteyen bir taziye belki de.

Yýðýlýr kalýr ansýzýn kollarýma: önce mutluluk ölür sonra vicdan ama insanlar yaþamaya âþýk doðalarýnda yaþamla ölüm arasýnda seçim yapýp öldürmeyi seçer genelde.

Sevgiliyi öldürür ters bir mizaçla.

Aþkýný öldürür nefsine gem vuramadýðý için.

Gizemli duygularýn tetikçisi hangi yoksunluktur kim bilir?

Hangi yalandýr doðrudan soðutan?

Hangi kâfirdir inanca gölge süren ve hangi isyandýr Tanrýyý dahi bezdiren?

Bir safsata peyda olur ve peþi sýra sürükler toplumu.

Bir yalandan bir kuyruða kadar uzanan o yeknesak tutum artýk hangi haris gölgeyse þaibeli sunumun da pervasýz bir sonla eþleþtiði.

Zarif ellerinde utancýn; özlemin dibine vurmuþken belki de asker ocaðýnda anasýna babasýna hasret lakin vatan aþký her þeye baskýnken.

Ölümü deðil yaþamayý hak eden kimse ve de mutluluðu.

Zaruri bir edimle zafiyeti hangi köþede hangi güçlü yaný ile denk düþecekse ölümün bile hayýrlýsýný dileyip aslýnda mutluluðun bu dünyada saklý olmadýðýna haiz olup ansýzýn…

Teninde karýncalar yürürken bir hadisin verdiði huzur ile aþkýn da doðasýna uyup aslýnda yüzü Ýlahi Aþka dönükken ve derviþ yüreðin her girdiði dehlizde bir ýþýk misali tüm gölgelerin kaybolduðu ve aþkýn rükû ettiði o Ýlahi mekanizma ile kucaklarken doðasýný rahmetin ve dokunulmazlýðýnda huzurun, biteviye sürüklenirken rüzgârýn peþi sýra…