Tembel bir çekirge olmakla övünüyorum;

İçimdeki sekmeleri her atladığımda;

Aslında biliyorum ki;

Hayat atlıyor üzerimden:

Hani üzerine pul yapıştırdığım zarfların

İçi boş duvaklarda

Bir gelin edasıyla süzüldüğüm

Yorgun merdivenlerin her karesinde;

Hangi kareye denk düştüğümü bilmezdim oysa ben.

Ne anlık bir izlek

Ne de öz-çekim denen illet:

Kafir ama akıllı cihazlarda

Amuda kalkan elem yüklenmiş benliğim

Belki de elim sende, demeyi

En özlediğim.

Kayıp bir pul da olabilirim

Yüreğe ırak bir mektup bazen

Ne çok devşirdiğim ayan beyan:

Bir iklimin sırt döndüğü

Bir de ikilem yüklü eylemlerin kare kökü:

Güldüğüm çok güldüğüm hem de:

Satırlara denk düşen iç sesim

Kopup gelmiş olsa olsa

Yarın öbekli umutların çatısında

Uzanıp serildiğim.

Zamana yenik düşmekten men ettiğim:

Bariz yükümlüyüm;

Bam teline basıp efkarın;

Dar açılı bir göğün penceresine

Tüneyen yalnızlığın bilançosu:

Bazen muhalif bazen muzdarip;

Perhizindeyim umutların bazı bazı:

Yanılmak, yana yakıla

Serptiğim mevsimin nidalarında

Rüzgarın tutup da kulağından

Mezarıma serildiğim her molada

Rüya denen cinnetin fiyaskosu hepi topu

Karla yıkadığım yüzümü nasıl ki yalan;

Şükürler olsun ki;

Çamura bulanmadığım kanlı isyan.

Zıvanadan çıksa da balyalarca hücre:

Bazen içimde büyüyen yorgunluk

Kanıtsız ve kayıtsız bir diriliş

Kimin öldüğü değil

Öldürene dönük yüzünde sessizliğin;

İri puntolarla haykırdığım da cabası mevsimin;

Sayın şair;

Burada balla kestim lafını

Ya da en güzeli;

Bir durak sonra ineyim

Hüzünler durağını da geçtik madem…

Bir kare de olsa gülümsediğim

Sanma ki metazori;

Hala nasıl da saklı çocuk neşem

Varsın zıvanadan çıksın cümle alem.