Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen gönül gemime kaptandın
Gülüşünle beni dünyana kapattın
Artık ben sendeyim bende ben değilim
Oturdun masmavi gözlerinle bana masallar anlattın
Ben atıyla gelen beyaz atlı prens
Sende beni bekleyen bir prensestin
Kapattım gözlerimi koynunda hiç açmadım
Soğukluğunu hissedince gözlerimi açtım
İmkânsız dönülmeyen bir yola gitmiştin yıkıldım
Kapattım gözlerini soğuk bedenini ben ısıttım
İmkânsız olsa da dönüşün, sen umutları anlattın
İşte çekiliyor ruhum karşımdasın bekliyorsun
Gülüşünle hala umut dolusun biliyordum
İmkânsız olsa da umuttun gerçek oldun
El ele yürüyoruz gerçek olan kendi dünyamızda artık
İki kalp arasında uzun yol değil yol kısaymış
Bilmeyenler sen gibi güzel anlatan olmayınca hiç bilinmemiş
Ne rüyalar ne düşler gerçek olmuş unutulmuş gidilmiş
İmkânsızlar umutla gerçekleşir sabırla yeşerirmiş
Mezar taşımıza yazdırdım artık okuyanlar anlar
Unutulmaz umarım aşklar umutla sabırla yeşerir
Mehmet Aluç – Âşık Gülveren