Ölümü deþifre eden bir mizaç ve aðýr bir yenilgi.

Yem attýðým ölü kuþlarýn ruhundaki huzura asýlý kaldýðým ve Tanrý’nýn iz düþümü her hüzün.

Yoldan çýkmadan mihrap; kuytularda uyumadan meczup…

Tekeri kýrýk dünün; öðütülen günün hüznüne sýrdaþ bir kelam karanlýðý boykot eden varlýðýn tasasýna sunum yapan palazlanmýþ mevsim.

Ýlkbahar armaðan eden göðün müjdecisi bir þiir doðdu doðacak; temenni erbabý umut; uyruðu da yok çocuklarýn ama mutsuzluk bir batýnda doðuyor enginliðin merhametine dayanmýþ sýrtýnda elemin kör kurþunlar delip geçiyor boþluðu.

Zývanadan çýkan muðlâk gürültü esir almadan sessizliði; bölünmeden ortasýndan ikiye ikram edilenle yetinmeyi öðrenmeli aslýnda.

Koþullarýn mýntýkasýnda hezeyan yüklenmiþ belirteçler: asla aslý astarý yok söylemlerin.

Al basýyor ömrün hicabýnda yeknesak dokunuþlarla muhtelif acýlarýn kesiþtiði o eklemde sancýlar alýp yürümüþken ve iç’in ýssýzlýðýnda zaman aþýmýna uðramayý reddetmiþ mekânýn dýþladýðý insan.

Süt liman ortalýk.

Ölüler uyurken uyanýk gezinenler ölümü kundaklýyor.

Yanýlgý yüklü suretler ve bariz sunuyorlar benliklerini altýn tepsi içerisinde.

Soyut bir tahakküm; patavatsýz iblis; körüklü otobüs gibi içi ihtiras dolu insanlýk.

Miadý dolan bir þeyler var: adý üstünde: belirsiz.

Bir hezeyan bölüþüyor iyi niyetini; kalburüstü o ikramla mutluluk damýtýlýyor bir parmak bal daha çalarken iblisin künyesinde pembe yalanlar var.

Köhne dehlizlerde ýþýksýz yoldan çýkan ihtarlarýn tek zerresine bile itibar etmezken bilinç dýþý belki bilinçaltý çöplüðe mazhar beyincik.

Terapilerin ortasýnda infilak ediyor evren: ruhlar çýplak ve hala uyanmayý bekliyor ne zamanki saat salýnacak kendinden geçmiþ ruhlar alarmýn çalmasýný bekliyor.

Hizaya gelmesi gerekenler sýra dýþý uyruklarýn tutsaðý ya da tam tersi.

Mizansen özrüne tanýk kimi aslýnda bir oyun hayatlar.

Göðün telli duvaklý yangýnýna eþlik eden kuþ sürülerinden kala kala uçuþan tüyler kalýyor. Dokusunda ya da dokundurduklarýna sözcükler eylem yapýyor ne zamanki þairin baþý yana düþse þiirler çil yavrusu gibi daðýlýyor.

Dillenen temenni ve öðreti birlikteliði ne de olsa ihya olmalý evren oysaki þatafatlý serzeniþ incir çekirdeðini doldurmazken, pimi çekilen bir þeyler infilak ediyor.

Sanrý yoksunu gerçek; akýl yoksunu yalan; zan düþkünü insan.

Zaruri edimlerde teamül yokluyor uzaktan ve sunumu tek karede denk düþüyor yürekte birikene.

Çatal sesli horoz teyakkuzda; aþk ayaða düþmüþ; zaman telaþlý; akýl yörünge dýþý.

Kurdun kuzuya teslim edildiði ve kayýplarýn kazaným addedildiði.

Uykudan uyanmanýn zamaný çoktan geçmiþken gün bazlý harita tek seferlik kullaným hakký sunuyor.

Öðünlerde ayný menü.

Zehirli bir reçine ruhun ifþasýnda bedeni yok sayan.

Seyrüseferinde tek tek baðdaþ kuruyor yolcu, ruhun közünde bir de yoksunsa inançtan; geç kalmýþlýðýn meþrebi belki de tek tanýk iken ihsan, sonrasýný es geçip an’da gidip gelen sarkacýn tek isteði sadece düzenli bir rota.