Günleri yaþarken, þöyle geriye dönerek, içinin anlamsýzlýkla dolu olduðunu görünce hemen suçu kadere atarýz! Sanki içini bizler, gülümsemelerle çiçeklerle kucaklamalarla varmalarla süslemek istedikte, kader izin vermedi, yok böyle bir þey! Biz yan geldik yattýk uyuduk, birisi elbet doldurur o ben niye olayým dedik, nossura nossura yattýk es geçtik, sonrada hayat anlamsýzlýklarla dolu dedik suçu kadere attýk, yok böyle bir dünya!

Anlamsýz olana biz bir anlam katabildik mi, açýklaya bildik mi? Yok hayýr, boþ ver yerinde anlamsýz olarak kalsýn, birileri öðrenmesin bana koz olarak kullanmasýn, rahatým bozulmasýn dedik ve sýrt üstü uzandýk zýbarana kadar, yani ölene kadar yan yattýk. Oysa yan yatmak mezara aitti, neden mezara yan sað üzere yatýrýlýyoruz, dikte gömülebilirdik, neden dik deðil de yan gömülüyoruz?

Maaþýmýza üç kuruþ zam aldýk, elin market zengini vay üç kuruþ zam aldýn, bende on kuruþ malýma zam yaparým, nasýlsa hesap soran olsa da sizden kazandýðýmla cezayý öderim diyerek, ahretteki çetin cezayý azabý unutmuþ olacak ki bu kadar piþkin, deðerlerden yoksun sýfýr bir adam hatta adam sýnýfýndan bile deðil!

Þimdi eðri oturup doðru düþünün, kaderin ne suçu var biz aðlayaný güldürmeye mazluma yardýma koþtukta kader mi izin vermedi? Yardým için elimiz boþta yanýna vararak, gözyaþýný sildikte kader mi izin vermedi? Yanýna varamadýk olabilir, dilimizle buðz ettikte zalime, dilimizle kader mi izin vermedi? Geceleri sessizce gözyaþý dökerek aðlayarak, Âlemlerin Rabbine dua ettikte insanlýk için içindeki sýkýntýlarý gidermesi adýna, kader mi izin vermedi? Demek ki suç bizde, hayatýn içini boþaltmanýn suçu bizde, anlamlý hayatýn dünyanýn içini boþaltarak anlamsýzlýklarla doldurmakta bizden, öyle ise kendimizden neden hesap sormadan, kaderden hesap soruyoruz? El insaf yani, vesselam, selamlarýmla.

Mehmet Aluç