K/alemin izi düþtü yüzüme, sandýklarýn küf kokusuna yenik lavanta çiçeði nazire ederken eski ve iþli simli yeleðime, ben kurþun döküyorum kaç oktavlýk olduðunu unuttuðum iç sesimin piþkin mizacýna y/enik düþüp…

Kaynaðý kurumuþ olsa keþke acýlarýn bir de ekþiye çalan yüzüne hangi hitabýn gölgelendiðini görmek asla mümkün deðilken göðe atýlan çentikleri siliyorum ve kovamdaki su tükenmek bilmiyor.

Merdivenleri de silip mis gibi serilmeli adýmlarým derken kayýp da düþebilirim nemli göðün ýslak yorgunluðuna göz kýrparken titreyen ellerimi tutan mahcubiyetin yüzü suyu hürmetine dik tuttuðum baþýmý sadece Allah karþýsýnda eðerken.

Soytarý ve oynak o maðdur yakarýþýn tekdüzeliðinden sivrilip de geldiðim bir ülkü hegemonyasý sanki yalýn ve külüstür addedilen seyrüseferinde uðruna ölünesi düþlerin de yýl dönümü.

Kahramaný olmaksa kendi hayatýnýn, baltalandýðýn kadar büyüyorsun, çocuk bir de çocuk kalmayý becermiþsen ne mutlu yalnýzlýðýn keyfini sürüyorsan.

Hangi düþ’ün kompartýmanýna gizlendiysen bil ki yakalanacaksýn er ya da geç sonra da dýþarý savrulduðun yetmezmiþ gibi kapýþýlacaksýn her müzayede sonrasý ilk fiyatýn hayalini kuran beynamaz bir seyyah gibi yolun ortasýnda býrakacaklar seni.

Hayali bile güzel yaþama ihtimalinin olduðunu düþündüðün her ayracýn her belirtecin ve her imgenin tuzaðýna düþen kaleminden soyutlanmak istemediðin deðil mi ki tek umudun…

Temsili bir resim gibi insan sürekli fýrçanýn býraktýðý izleri takip eden ve her rengin albenisine tanýk ve sadýk bir göz farý adeta az sonranýn muhasebesini dünden yapmýþ olsa da telaþlý bazý bazý.

Renk cümbüþünde en sevdiðin renkleri masa üstü yaptým ve tüm kuþlarý þahit bildiði tepesinde aðacýn sinmiþ bir kedi belki de içindeki handikabý sonlandýrmak adýna avýna gözünü dikmiþ.

Etrafýmý kollarken unuttuðum detaylara ne zamanki yolum düþse genelini örtüyorum tüm mevsimin ve sadece ara sýra atýþtýran yaðmura odaklanýyorum. Yeni yýkadýðým kelimeleri daha da ýslanmadan toplamalý ve ütülemeliyim ki her kýrýþýklýðýn hesabý da benden sorulmasýn.

Ütünün fiþini ne zamanki çekmeyi unutsam en dalgýn halim gelir aklýma týpký mýntýkasýnda unutulmuþluðun hesabýný veren çömez bir hizmetli gibi peþini toplarým ne ise savrulmuþ belki de savunmasýný yaptýðým bir dosyadýr mütemadiyen hesap vermekten yorgun düþmüþ bir t-cetveli gibi.

Ben olma savaþý filan da gütmüyorum hani sadece hýzlý yaþayýp hýzlý ölmeyi dileyen bir faniyim belki de aklý ölümde takýlý bizatihi yürüdüðüm bu coðrafyanýn ulaþamadýðým tepelerinde bir kar örtüsü olma özlemi duyarken mevsimin yaðmayan karýna müptela ve kendimi ödüllendirdiðim o kýþ güneþi.

Barakasý yýkýlmýþ hangi serkeþse zalim bir oyunun da müdavimiyiz iþte bizler derdest olmanýn derdine düþmüþ bir de rezil düzenin müptelasý olmuþ kimlik numaralarýmýz dýþýnda rakamlarýn pek de önem arz etmediði kýsýtlý bütçesinde fink atarken þehrin göbeðinde unutulmuþluðun hazzýna yenik.

Kaderin yanlý bir taraftar olduðunu görmemek mi?

Yýkýmýn eseri yeni bir enkaz olma yolunda sanýrým su testisi suyolunda kýrýlýyor, çocuk.

Demem o ki; firar ettiðin hangi yürekse asla gocunma ve saflýðýn keyfini sür varsýn künyendeki ismini de telaffuz etmesinler üstelik sýrdaþlarýnýn cehaletine ver sen tüm olup biteni ve durmadan yürü, sevgili çocuk belki arkanda olmayacaklarýn derdine ve hasretine düþeceksin: düþ de yeter ki baþýn düþmesin öne.

Pas geçen soytarýlar…

Zan yüklü sýfatlar…

Aklýna mukayyet olman iken gereken ve her þeyden çok önce sakýn saf dýþý kalma hayattan: uzaðýnda kalsan bile verilen savaþýn unutma ki; hayatýn diðer adý huzuru aradýðýn o güzergâh.

Mutluluðun mutlak olduðu gün gibi aþikâr ve Allah dostu olan insanlar yeter ki çekmesin ellerini senden.

Kýyýya vuran ölü bedenlerden olmadýðýn sürece hala bir þansýn var, çocuk.

Yeter ki ölü doðmasýn günün ve umutlarýn…