Ýhanetin aknesi her þiirin de kuyudan çektiði o tehditvari özlem.

Sýra sayý sýfatlarý sýradan geçiriyor hüznü: kayýplarýn kazaným addedildiði bir günün de ertesi örselenmiþ her düþ týrnaðýný yerken, karabiber ekiyor umutlar belki de yeknesaklýðýn tarifidir içine düþülesi onca buhran ve de kayýtsýzlýðýn zaferi her afeti yeni bir baþlangýç bilen sefil insanoðlu.

Makberin fýsýltýlarýna kulak kabartan merakla yaþama sevinci arasýnda gidip geliyoruz ve manivelasýnda aþkýn, lanet okuyoruz.

Edimler aþikâr: yaralý gök ve yamalý sevdasý.

Aþkýn her adýmýnda adý söylenmeyen fesat ön yargýlar var ve sitemin mizacýnda yeknesak bir öfke.

Ýçimi pek bir mayhoþ.

Ýçimdeki kazý ç/alýþmasýnda ben top tüfek donanýp yola koyuluyorum.

S/onsuzlukla iþtigal adeta türbülans yaþayan coþkum.

Ýfrata kaçabilirim ve fazla yazý yazýp aþýrý cümle kurmanýn yorgunluðuyla sözcük zehirlenmesinden muzdarip yeni baþtan doðabilirim de týpký her yazýmýn sonuna geçici olarak bir nokta kondurup mizansendeki hüznümü yok sayýp kapýldýðým o coþku.

Aklýmý kalem ekmekle yedim ben madem…

Matemin sýnýrlarýný zorlayýp mutlak kaygýlarýma son veriyorum sözüm ona ve gelip geçen her bulutu her nedense hayra yoruyorum.

Yorgun bulutlar yüreðin ifratý.

Aþk ise haznemdeki hazine.

Derli toplu geçmiþimle asil duruþuma leke süremezken hiç kimse, kimsesizliðimi kutluyorum.

Ben bir manifestoyum belki de çatlak bir yazar bozuntusu sanýrým insanlýðýmýn minvalinde d/okuduðum her cümleyi azat edip yeni bir baþlýk arýyorum içimdeki masala.

Andýðým kadar da ar bildiðim.

Sevdiðim kadar zora koþtuðum.

Söylemlerin ipliði pazara çýkarken ben pazartesiyi kolluyorum ve sallanmadan salýyý atlayýp Çarþamba pazarýna geçiyorum.

Nasýl da kývrak nameler.

Nasýl yoksunum kendimden.

Nasýl coþkulu ve sevdalý bir düþbazým ve dillenen yürekten kayýt altýna aldýðým onca özveri ile yüksünmeden yaþýyorum.

Elemi eþelerken ve aklýmý elerken her duygunun batýlýnda ben tek batýnda milyonlarca parçaya bölünüyorum.

Öðün arasý yediðim düþlerim var ve düþ arasý geçiþtirdiðim yanýlgýlarým sanýrým metazori bir cümle olmaktansa yüküm giyiyorum ve bam telinde ömrün ben dokunduðum tuþlarýnda piyanonun efkârý çalýyorum alýntý mahiyetinde külyutmaz zevzekliðimle yaþadýðým ikilem ne çok mevsim doðuruyor.

Sanrýlarýn gerçeðe dönüþtüðü ikbalinde ömrün beynamaz þiirleri de eliyorum ve elimin tersiyle araladýðým o kapýdan deðil geçmek kapatma arzusu ile doluyorum.

Aþkýn hümayunuyum ne de olsa sanýrým kepaze bir düþ düþmezken yakamdan ben rasyonel olmayan geçiþlerle aklýmý devþiriyorum.

Her tatlýdaki þeker oraný ve her þekerdeki o muhteviyat belli ki çayýmla kahvemle zikzaklar çiziyorum ve her kâbusu elimine edip varsýl bir hayalet endamýyla yoldan geçen insan mevtalarýna ölüm biçen Tanrýyý oynuyorum.

Ýçimin kepaze yalnýzlýðý ve kökümden çekiþtiren dev bir kurtçuk oysaki ne elmayým ne de alma.

Aþka kýlýf biçen bir de ayaðýmdan fýrlayan pabuçlarým.

Þeytana pabucunu ters giydirenlerden biri yine çaldý umutlarýmý bir zehir saçan gözleri ve sözleriyle içimdeki fidaný çürüttüler.

Aþka dair tasalý bir halim de yok hani ne de tasadan yana olmayan bir derdim: mutlak bir mutluluk düþerken payýma aymazlýðýn reçetesini onayýndan geçiriyorum o izafi saðlýk heyetinin.

Gözleri yerinde iki kara çukur olan o dehlizdeki hayaletler ve öykündüðüm her fýrsatta beni zývanadan çýkaran nice kâhin.

Aklým ermese de…

Gücüm yetmese de…

Tokalaþmadýðým her mutsuzluk bakir ruhumda dönüþüme sebebiyet verip yerimden edildiðim yetmezmiþ gibi yeriniyorum.

Garipsenen doðamda mutlak bir mutlakýyet.

Cafcaflý hüznüme nasýl da s/alýnýyorum.

Ölümüne sevdiðim satýrlarda bir yatýr muamelesi yaptýðým o beyaz boþluða üþüþen kelimelerim ve evet; aklý evvel bir sanýrýyým ben en çok da kendinden þikayetçi bir gerçeðim zamanýn uyuttuðu ve avuttuðu kehanetlerin de dibini gördüðüm yalýn bir sayýyým hatta ve hatta yutan sayý olmama methiyeler dizen o asalak asal sayýyý da yok sayýp…

Sanrýlarýn büyüttüðü yorgunluðumla talibim ben aþka ve evrene ve geç olmadan kavuþacaðým hürriyetime mersiyeler yazarken kalem… ve evet, ifrit olsa da içimdeki devasa hüzün daðý kafir bir cümleyi bile affedebilen bir Tanrýnýn yaratýsýyým þükürler olsun ki kalp gözümde beslediðim yorgunluðum ve umutlarýmla ben yarýn olmaya adayým dünümü gömüp yarýnýmý sonlandýracaðýmý bilsem bile…