Bu akþam ne sen varsýn masamda,

Ne de hayalin duruyor karþýmda.

Yüreðimde, küllenmeyen  mazi defterimden

birkaç yaprak,

Eski bir balýkçý barýnaðýnda.

Nedense hep, veda ettiðin sayfayý açýyorum,

Kaskatý, ruhsuzca,buz gibi ellerinle

dokunuyorsun ellerime,

Ve bir kez olsun bakmadan gözlerime,

Yanmýþ, yýkýlmýþ bir halde

býrakýyorsun beni, balýkçý barýnaðýnda.

“Erkekler aðlamaz” derler, ben aðlýyorum,

Senin gidiþine deðil ha,

yanýlmýþlýðýma gözyaþlarým,

Hýçkýrýklar düðümlenirken boðazýmda,

Martýlarýn çýðlýklarý bastýrýyor sesimi

balýkçý barýnaðýnda.

Akþamýn kýzýl karanlýðý örterken kumsalý,

Yorgun balýkçýlarýn,

elleri boþ dönüþünü seyrediyorum.

Umutsuzca,

sensiz karanlýða açarken yelkenlerimi,

Umuda gülümsediklerini görüyorum

balýkçý barýnaðýnda.

Dalgalar hoyratça döverken sahili,

Benim gibi, terkedilmiþ eski bir tekneye uzanýyorum.

Mehtabýn hüzünlü yakamozlarýyla

fýsýldaþýyorum derdimi,

Aþký da, sevdayý da, býrakýp gidiyorum

balýkçý barýnaðýnda.

Piþman olur da birgün

dönersen geri,

Sakýn gelme, beklemeyeceðim seni.

Yansa da Ýstanbul, yýkýlsa da âlem,

Bulamayacaksýn beni

O eski balýkçý barýnaðýnda.