Bilir Var İle Yok’u
Herkes önce deli sonra veli olamaz kolay değildir
Aşkla insanlıkla yanması öncesinde çok gerekir
Ne varsa verir herkes veremez neyi varsa yok’u
Herkes bir lokma vermekle verdim sanır çoğu
Yanan önce deli sonra veli olur bilir var ile yok’u
Şimdi sorarlar neyin hesabı bu var ile yok
Hani masallarda duyarsınız bir varmış bir yokmuş
İnsanoğluymuş bu, aşksız bilemez durum buymuş
İnsan deli sanır oysa o velidir Allah’ın has kuluymuş
Yanan önce deli sonra veli olur bilir var ile yok’u
Yalana inanmak çok kolay vardır insanın doğasında
Şeytanın yanına varır birde oturur onun kucağında
Baksana hep zarar verir görmez misin yıktığında
Git sor mezarda yatanlara neleri kalmış arkalarında
Yanan önce deli sonra veli olur bilir var ile yok’u
Hazır masrafsız olursa çatlayana kadar yer leblebi
Kabız olur başlar sancı çağırın der haydi bana tabibi
Tabip ne yapsın aç gözlüye aç bırakmış onca garibi
Dön de bak bir âleme sen değilsin Allah’tır tek sahibi
Yanan önce deli sonra veli olur bilir var ile yok’u
Gülveren’im yazar dururum ben böylesine
Çuvaldızı kendime batırdım karışmadım gerisine
Bunlar kendime nasihat terapidir müdahale ne haddime
Anlayan alır almayan almaz karışmam yazarım kendime
Yanan önce deli sonra veli olur bilir var ile yok’u
Mehmet Aluç-Gülveren