Mavi bir bulut örtüyor üstünü þehrin yangýnýndan geriye tüm kalaný.

Umudu doðuruyor þehir ve þiir gözlerinde kadýnýn, esefle kýnýyor kýyýlarýnda süzülen martýlarý.

Ben maviyim, diyen göðün tembihlediði.

Pembenin yuhalandýðý þehir meclisi.

Ve de cinsiyeti olmayan bir mevsim oysaki þehri Ýstanbul bir genç kýz siluetiyle yaftalan o küçük hacmine sýðan milyonlarý b/asýyor baðrýna.

Bir nefeste tükenen þehir.

Kýyýma uðrayan yerkürenin aþk simgesi.

Boyutsuzluðun hicvine yenik düþen hangi mevsimse þehri gölgelemeye asla gücünün yetmediði þiirlerin bile diz çöktüðü önünde.

Rimeli akan bir günde tutulasý öðütlerin de izafi neþesi.

Kibirli mi þehir ya da yalnýzlýðýn iz düþümünde diler miydi bunca insaný evlat edinmeyi oysaki o, bakir bir kýta ve bakir üzünçlerin þeceresini tutan bir gölgeden de fazlasý.

Ýsyaný düþkün yüreðinde aciz faninin…

Sevmeyi illa ki erteleyen bir rotada kibrine yenik tüm meþum gölgelerin.

Dayattýðý her rengi mavi diye yutturan göðün temsilcisi kuþlara ve maviden bozma bir kayýk belki de atýl bir esinti, rüþtünü ispatlayan hüzne dönük yüzünde gecenin de hicvine yenik düþen bir gök kuþaðý aslýnda tasviri olmayan aslýnda kendini teþhir etmeyen…

Adaletsiz dünyanýn en mutsuz annesi üstelik bir kýz çocuðu gibi masum ve yalýn belki de yalnýzlýðýn kuytusunda açýk ara farkla dünyaya güzelliðini ve masumiyetini ispatlayan bir vaveyla.

Göðün tefe koyduðu bir bulut kadar süzgün.

Aþk gibi yaralý.

Yara gibi kanamalý.

Belki de yamadýðý her izbede bir þiir olmayý temenni eden masumiyetin sür git hassasþyeti týpký kanatlarý yolunmuþ bir kuþ kadar mahzun ve de dertli…

Acýlarý ören Ýlahi Gücün varlýðýna duyduðu þükür ile iki yakasý asla bir araya gelmeyen bir bozgun gibi ve de düþlerin en güzeli.

Sarpa saran bir lanetse ýsrarla sömürüldüðü.

Aþka biat kýyama durduðu.

Bir temenni daha dillenirken.

Baþýna buyruk bir fetva halkýn önüne serilirken.

Kanadýnda kan; yüreðinde hilal ve sevginin de aþkýn da baþ þehri.

Riayet ettiði devasa bir imparatorluk yüzyýllarca baþ þehri olmuþken Osmanlý’nýn þimdilerde tüm dünyanýn göz bebeði ve nazarlardan korusun Yaratan, derken içten içe baðlandýðýmýz ve üstüne titrediðimiz.

Ürkek yüreðine hürmeten Anka kuþunun.

Sapkýn ve katýksýz izdihamýnda bilinmez ve nereden geldiði belli olmayan kurþunlarýn…

Bir imgeyi saðaltýrken ve bir acýyý yok sayarken.

Aþka hürmeten kalp illa ki aralýksýz çarpar ve severken.

Huda’nýn bir ömür koruduðu ve insanlarýn da sýðýndýðý yüreði titreten haþmeti ve çarpýcý güzelliði ile aþkýn da nazenin týnýsý ve vakur coþkunun izafi iz düþümü.

Kirlenmeyen doðasý þehri Ýstanbul’un…

Bulutlar kadar masum ve saf kan sevdanýn kükreyen sesi.

Aþýp da kýtalarý.

Azýp da bir ömür günahlarýn izini silmek adýna tövbelere sýðýnýrken insan oðlu.

Ve fýtratý gizemin sevdanýn boyutsuz kimliðine küçücük yüreðinde aþka adamýþ iken tüm ömrünü.

Bir þehir ki sevdalý.

Bir þehir ki çok yalnýz.

Bir þehir ki kýz baþýna tüm dünyaya gücünü gösterdiði.

Allah’ýn çaðrýsýna baþ koyan bir mümin kadar inancýna ve sevgisine sadýk Rabbine sevdalý.

Kanatlarýmý açtým da geldim sevgili Ýstanbul ve yüreðim ata ata seni ve tüm dünyayý aldým kollarýma ve þimdi sýra sende.

Yeter ki hüzünlenme güzel yarim, sevdalý ve içli coðrafyam.

Sen yetersin tüm cihana.

Ben Ýstanbul’um týpký annemin baðrýnda bir çocuk gibi için için yanarken ve nakþederken hüznümü, ayrý kalamadýðým mavisinde hülyalarýmýn ben ki sevdalý bir serçe olma umuduyla doðmuþken yeniden þehrin ve aþkýn küllerinde…