Mevsimin bile yanýk bir teni yok ve henüz yanmadý caný Haziran’ýn.

Üstü örtülü bir kehanet gibi salýnsa da tatilin ilk günleri, elimdeki kalemle neyin ya da kimin yanýna çentik atýyorum? Bir mavi’yi dillendirdiðim ve bayraðýn kýrmýzýna hürmet edip öpüp de baþýma koyduðum Kur-an’ý Kerim.

Örtüþtüðüm yarým yarýna dair bir izdivaç mý yoksa tensel dokusunda renklerin hangi rengi giymeliyim ve hangi ara uyuyup da uyanmalýyým telaþla bayram sabahýna?

Soru imleçleri pek bir sýrnaþýk bu günlerde ve ceplerimde yoldaki bahçeden topladýðým tohumlar kim bilir nereye misafir gitmeyi bekliyorlar yoksa boþ koltuklarýn hayali sahiplerinin bile mi umurunda deðil?

Tohuma kaçan hayallerin caný bir kez yandý ve bir kez yandý canýmýz asýl nereye dönük olmalý yüzümüz ve en çok de neyin esaretinde çekmeliyiz acý?

Gidip de asla gelme ihtimali olmayanlarý mý? Yoksa varla yok arasý insan bedenlerinden ýrak Ýstanbul sokaklarýný mý inzivaya çekeceðiz yeniden bayram öncesi yapýlan hazýrlýklarýn da bir karþýlýk dahi beklemediði…

Sözcükler bile terk etti dünden beri beni ve ben sadece boþ sayfaya dikmiþken gözlerimi salýndýðým salonda bir kesif sessizlikle neyle ya da kimle muhatap olacaðým kim bilir?

Suçlu aramayý artýk lav ettim ve umut etmeyi de ve olanlardan sorumlu tutulmayý da reddediyorum.

Öncemi didikleme ihtimalim ile geçmiþimi sonsuza kadar yok sayacaðým bu yazý bitene kadar ve ben sadece gidip de gelmeyecek olanlarý rahmetle anýp canlýlardan umut kesmenin realitesi ile içimdeki kýrýk sarkacý alýntý mahiyetinde sabitleyeceðim göðe ve tüm kuþlarý davet edip pencereye elimdeki yetim kýrýntýlarý serpeceðim ve koyduðum bir tas su ile sefil serçe ordusunu misafir edip tüm yoksunluklarý da yok sayacaðým.

Yok sayýlmanýn verdiði o bitimsiz acý ile.

Varlýðýmý da ne amaçla daim kýldýðýmý bilemezken.

Özrümü en baþtan sunup çekildiðim arka sahne.

Ördüðüm saçlarým kýsa artýk ve artýk kýsa etekli ve uzun saçlý kýz çocuðu da deðilim þunun þurasýnda verip vereceðim her duyguyu yazýya teslim edip yine sessizce geri çekileceðim.

Yabana atýlan kelimeler gibi varlýðýmla sürmenaj olduðum hatýralar zincirinde kim bilir hangi kibirli cümleyi aðýrlayacaðým bayram sabahý ve kim bilir hangi yeti’m ile kanýksamaya mecbur býrakýldýðým yalnýzlýðýma iz düþeceðim?

Diri bir yenilgi benimki/bizimki.

Dingin olmayý dilediðim bin bir yüzlü soytarý imge.

Sokaðýn ya da caddenin müdavimi üç beþ kiþi ile sýnýrlý iken Anadolu yakasý belki de görmeyi reddedenler yüzünden düþtüðümüz bu hali de yabana atamýyorum yine de ve yine de þükretmeyi sürdürüp hanemdeki azýnlýkla aslýnda azýmsanan varlýðýmla ben bir kehaneti daha dillendireceðim aslýnda bir rivayet olduðunu bildiðim mutluluk denen kumpasýn henüz yanmamýþ teninde illa ki güneþ kremini sürüp sözcüklere Haziran güneþine teslim edeceðim cümlelerimi.

Bir yol’a çýkýp da gelmeyi reddedenler…

Yoldan çýkýp yola gelmeyi akýllarýna bile getirmeyenler.

Belki de bir yol mefhumu yok iken ortada varlýklarýný zaten yolluk yapmýþken þehrin geride kalan sakinleri…

Ýstanbul’a minnet ettiðim her an’ýmda ve her aný’mda aslýnda Ýstanbul yüzlü muhalif yorgunluðumla yeni bir þýk ararken bayram sevincine eþlik etsin diye.

Uyumayý ertelediðim lakin uyanýp da sað salim günü teslim etmeyi unuttuðum bir Haziran gecesi iþte.

Aþkýn ve yanlýþlarýn; insanlarýn ve insansýz unutulmuþ mutluluklarýn…

Evsafý yýrtýk bir kýz çocuðundan hallice.

Aslýnda yarým yamalak bir cümleyi daha sýrtlayýp illa ki tamamlamak isterken yarým kalan her hikâyeyi…

Zaman da mekân da rüþtünü çoktan ispatladý mý madem, herkese mutlu bayramlar diliyorum, sevgili dostlarým.