Bu gece en hüzünlü þiirleri yazabilirim.

Þöyle diyebilirim: ‘’Gece yýldýzlardaydý

Ve yýldýzlar,maviydi, uzaklarda üþürler.’’

(Pablo Neruda)

Bir yaðmur bulutunun öfkesine yenik düþebilirim

Düþüp de gözlerinden asi mavinin

Bir seferlik ölebilirim:

Doðuþunu kaçýrdýðým güneþin

Ay’ýn ýþýklarýna yüreðimi serdiðim

Unutulmuþluðun güftesi de olabilirim hani:

Unutmadýðým aþikâr:

Dünü, günü ve seni bir de yorgun þiirlerin

Alýn terine bandýðým öksüz imlerimi.

Toprak olabilirim

Topuðu olmayan bir ayak da

Hatta kaybettiðim mutluluða nazire ederim

Þiire dönük yüzünde ölümün

Bedenimde sayýsýz kýrýk ve hüzün

Deliþmen yüreðimde mimlerken dünümü

Yazmayý unuttuðum hazinli öykümü.

Þairin dilinde aþk olabilirim

Bir baþka b/akar benim gözlerim:

Özlemini içip bilinmezin

Seyrettiðim þafaða dönerim ansýzýn

Unutulmayý yâd ettiðim her ölümlü anýyý

Bahþeden Rabbime þükrettiðim.

Göðün teninde yanýk bir bulut olabilirim

Demek ki bulut olmak benim harcým deðil:

Kara bir kelebek karanlýða pervane

Sözcükleri kaybolmuþ bir hikâye

Salýndýðým peyderpey

Sefasýný sürdüðüm gecenin de kör düðümü

Kapatmayý unuttuðum o yýrtýk perde

Salkým saçak dürtülerin de müdavimi

Ýçimden geçen hece hece.

Uyuttuðum kadar unutmaya aþina

Unutulmayý tetikleyen her içli notada

Kaybolmaya yüz tuttuðum meskene ihanet ettiðim

Duvarlara kazýlý ismimle beraber sökün beni kavmimden

Ait olmayý reddettiðim kim bilir hangi yaralý iklimse…

Ýçimi delik deþik eden üstü kapalý bir mizan

Ölmeden doðmayý reddettiðim mi yalan?