B/ölüm baþý acýdan kasýt sanrýlarýn tuzaðýna düþürdüðü gece ve bilmece yüklü bir akis bir de sevginin mýzrabýna tutuþan yüreðimizle eþlik ettiðimiz.

Renklerin ne dili var ne de cinsiyeti týpký aksaný bozuk bir rüya gibi düþ perdesini aralayýp da saklý tutamadýðýmýz gerçeklerin mizacý.

Düþ özürlü olmayý dilemediðim bir ömür ve her öðün kutsanan bir coþku ile ruhumu þiirle doyurduðum.

Bazen çalým atan siyahî bulutlar elbette nakþeden acýyý b/ölüp de satýrlara yýðarken ve sevdalý bulutlar hani aþký ve umudu öteleyen gölgelere veryansýn yüklerken o karanlýk dehlizde sýkýþýp kalýp da ansýzýn firar ettiðimiz yürek sesinden hallice.

Bazen tozutuyor aklýn duvarlarý yýkýlýp da iç ses infilak ediyor sanrýlarýn mahcubiyeti ile kimi insan da sessizliðe bürünüyor ve külüstür mizacýna dünün neler yüklüyoruz týpký sinsi bir gölgeyi lav eden iç huzurun sesine iþtirak edip.

Gün batýmý.

Aþkýn da rahmeti.

Sabýr ve þükür yüklenip metaneti sýðdýrdýðýmýz aslýnda sýnandýðýmýz kadar da sývýþmak istediðimiz hayatýn tozlu ve bitap yollarý.

Can havliyle bir dosta sarýldýðýmýz.

Ar bildiðimiz her duyguya düþünce yükleyip derinlerde zikzak çizdiðimiz.

Ne de olsa umudun albenisi var týpký acýlarýn bam teline b/asýp da günü muþtuladýðýmýz ve geceye esir düþtüðümüz.

Yumruk yaptýðým bir imgeden alacaklýyým belki de.

Týpký dünde kalan acýlarýn hala günümle sürtüþüp de bir türlü restleþemediðim.

Düþündüðüm ne çok detay ve de insan ve baba gülüþlü bir istirham yine alt edemediðim bir duygu.

Babamý özleyip özlemediðim ve içimin yaslý tarifesi yasa dolu bir hayat; kurallardan ve kanunlardan kaçamadýðým belki de beni boykot eden hayatýn ve insanlarýn maðdur kýldýðý sefil benliðime serzeniþte bulunup aslýnda bilfiil kendimi suçladýðým.

Sesinden mahrumum babamýn.

Gölgene ihtiyacým var ve de.

Hani dað duruþlu babamla geçen ömrümün ilk yarýsýndan sonra içine düþtüðüm o cehennem ateþi bir de yorgunluðun kýblesinde baba duruþlu bir sevda ateþi her edimde ve her yürekte baba sýcaklýðýna ihtiyaç duyduðum ama ses etmeden uzaktan sessizce sevdiðim bir dünya dolusu insan.

En çok babama ihtiyaç duyduðumda.

En çok sesini özlediðimde sesi kayýtlý olan o eski model teybi açýp dinleme ihtiyacý hissettiðim lakin asla teþebbüs edemediðim.

Dünün yasý ile yüklüyüm.

Babamýn sahip çýktýðý ailesi ve sahip çýktýðý güzelliklere çamur atan insanlardan bezip de kabuðuma çekildiðim yine hayatýmýn kalan diðer yarýsý.

Sahi, babam renklerden en çok hangisini severdi ve en çok da hangi evladýný.

Yüzleþtiðim gerçekler var an’ýmda ve dünümde yine babamla konuþmayý özlediðim belki de hýrçýn yapýsýna tezat o sakinliði de saklý tutarken.

Mevsim gibiyim ve dalgalý.

Babam gibiyim ve de yaralý.

Sadece on yedi yaþýnda iken öðretmen çýkýp da memleketi karýþ karýþ gezdiði ve ezilmek ne kelime gururla karþýlandýðý okul kürsüsü, sýnýf kürsüsü.

Sahici mýsralar var babamla hemhal ve onun edebiyatçý kimliðine de en çok ihtiyaç duyduðum þu son yedi sene ta yazmaya baþladýðým 2012 senesinden bu güne kadar yüreðimle yazdýðým satýrlar, dizeler.

Talihsizlik addedilen lakin Rabbimin uygun gördüðü onunla vedalaþtýðým ve onu son kez gördüðüm o ufacýk ve ilaç kokulu hastane odasý.

Ah, babacýðým, sana söylemek istediðim o kadar çok þey var ki ve yarým kalan cümlelerinden yeni hikâyeler yazdýðým milyonlarca cümlem.

Ýç sesime hükmedemiyorum artýk ve bir ömür susmam tembihlenmiþken aralýksýz yazýyor ve konuþuyorum.

Allah beni affetsin lakin sana çok kýzgýným.

Allah beni affetsin bazen sana rahmet okumayý unutuyorum.

Ve Allah biliyor ki içim; dünde kalan acýlarýn da tekrarýný yaþamak istemiyorum lakin hayat ve zalim kimi insan bana öylesine acýlar sunuyor ki sessiz de kalamýyorum bazen ve suç unsuru olan sadece kendimi korumaya çalýþmak.

Uzlaþamadýðýmýz çok þey vardý seninle ve yaþasan biliyorum ki asla uzlaþamayacaktýk ama þu da bir gerçek ki sen bize doðruyu ve yanlýþý öðrettin üstelik sen göz göre göre yanlýþ yaparken affetmezdin de kolay kolay hani bizleri.

Ya, bizler seni affettik mi ama öncelikle Rabbim?

Bunu bilemem ve asla da yorum yapamam hatta günaha girdiðimi bile bile bu soruyu defalarca soruyorum kendime ve Rabbime.

Gün çok boyutlu, babam.

Acýlar da çok devasa.

Týpký yüce Yaratanýn rahmeti gibi ve inancýmla ayaktayým ben üstelik sensizliðe raðmen ve sevgimle yaþýyorum bazen yüzüme gözüme bulaþtýrdýðým duygularým ama yüreðimi de bozmadan yaþýyorum.

Acýnýn rengi var mý, baba?

Ya, senin en sevdiðin renk hala bej mi?

Mutlak bir galibiyet kimine göre belki de ben çoktan yenildim ama ýsrarla yaþamaya ve sevmeye devam ediyorum ve yeni dostumla çok mutluyum gerçi epey oldu tanýþalý onunla ama bana her gün yeni kapýlar açýyor kalemim.

Ýsterdim okumaný.

Ýsterdim eleþtirmeni.

Ýsterdim yaþamaný ama sen bizleri üzmeden ve üzülmeden.

Mekânýn cennet olsun babacýðým ve seninle buluþuna deðin iyi ve güzel þeyler yapma isteðimden asla vazgeçmeyeceðim týpký umudun eksik olmadýðý göðün saklý müridi iken mevsimin de en yakýn tanýðý.

Eylül rüzgârlarýndan sana bir demet gönderiyorum bir de annemin selamýný ve dualarýný.