Kutsal yolculuðunun satýr aralarýna kurþun sýkan þehrin özlemiyle kesiþti yollarý þairin belki de þiirsel bir mýntýka ve vazgeçiþlerin sergüzeþt yalnýzlýðýnda kýyama duran bir iç ses nemalandýðým.

Satýrlarý karýp yüreði bombalamakla eþ deðer her çýðlýk hele ki sessizliðin çýðlýðý týpký ilk adýmlarýný atan bebeðin peþindeki o müþfik eller elbette anne ikramý evren’in gözlerinde elmas parýltýlarý ve sessizliðin hegemonyasý.

Rutini yüklenen her güne devþirme acýlar yüklemek ve hayatý mutsuzlukla dengelemek ne de olsa nasýr tutan her beyitte kývýlcýmlara tanýk oluyor özgürlük kuþlarý ve baþýmý uzattýðým o dar pencere.

Tülden bir kafes bir de eðri büðrü söylemler kafesin tüllerinde uçuþan bir tüy gibi Anka kuþunu anmakla adlandýrmak arasýnda gergin bir ip derken yürümeye baþlayan imgeler tüm nüansý imgelere yükleyen.

Bir kasýmpatý kadar naif akþamýn hüznüne deðer b/içen sanrý yüklü coðrafya üstelik dünyanýn neresinde olursanýz olun ýssýzlýða dahi atýlan o çelme ile güz yaðmurlarý depreþtiriyor þairin sýrtýndaki küfede illa ki üzünç baþaklarý bir de asla sahip olamayacaðým o sarý kanarya öncesinde beslediðim kuþlarýn bir gecede telef olup hane sayýsýndaki azýnlýk elbette su doku oynayan yaþlý bir mücahit tefe konulan bir farkýndalýk ile sýra dýþý olmanýn öznesine denk düþen ve iþte baþlýyor hikâyemizi.

Firuze.

Farazi.

Felaket.

Ve geçtik F dolu kâbuslarý ne de olsa girift bir gece ve her hece, her yanýlsamanýn ihbarý iken sehven yumuþamýþ bir G ve sunumundaki hitabet her yumuþak geçiþi öðün aralarýnda uzandýðýmýz iskele.

Þair fýsýldarken kulaðýna gecenin, görmezden gelemediðim:

‘’Ve þimdi yollarýnda yaþamýn

Çýðlýk tünelleri kazýmak

Ve susmak’ý

Yazmak

Kalmýþtýr

Ýþaretleyenlere

-bu, hepsi, belki-‘’

Tini yalnýzlýðýn sarkýtýnda eriyen bilmeceler ve hop oturup hop kalkan yüreðim ne de olsa heyecanýna ve paniðine yenik düþtüm evrenin elbette aþkýn da.

Çýðlýklar kazan kaldýrýrken çýðlýðýn tünelini kazýmak ve þimdi rutin döngüde kayýt altýna alýnýyor her kayboluþu çýðlýðýn illa ki kendine zarar verirken.

Çaresizlik.

Ve ne çok susku.

Direnç gösteren.

Rest çekmekse evrene ve iþte bizi yolumuzdan alýkoyan her þeye raðmen inadýna, yenik düþmek yaþama sevincine.

Kazanýmlarýn hanesinde g/örücü imgeler ve kazýk kakan güneþ ki gecenin ferinde aymaz bir yýldýz ve þehrin nöbetçi sakinleri.

Týrsak Yahudi oysaki tanýdýðým insanlarýn geneli týrsak belki de en çok kendi gölgesinden korkan feri sönmüþ bir yangýna meyleden.

Titreyen elleri mavinin asýk yüzümde güneþlenen bir seyirci gibi artýk kim ise tribünlere oynayan ve muvaffakiyet belgeli tefriþi gecenin hele ki þehadet yemini ile göðsümü siper etmenin verdiði haz.

Ölüm bu kadar mý zevk verir insana?

Ýdea.

Hayal yüklü gemi.

Ve topraðýn izi ne de olsa topraktan gelip de varacaðýmýz yine toprak lakin vatan topraðý olmalý her kayýt altýna alýnan günün ve geçmiþin özlemi ile destanlar yazan bir millet olmanýn da gururuna haiz.

Güncemde izini sürdüðüm ve iþte ansýzýn lav ettiðim.

Ne can pazarý ne camdan bir fanus öykündüðüm vatanýmýn her zerresine düþkün bir vatanperver olmanýn meali deðil mi aralýksýz ettiðim dualarý duyurmak Rabbime ve esefle kýnarken bencil acýlarýmý benlik bir mizaçtan çýkýp da yola derbeder maðduriyeti unutup da bayrak açtýðým düþman imgelerim artýk uðultusu nereden geliyorsa ve gözbebeklerimde günden güne büyüyen ay yýldýzlý bayraðýmýn þanýyla dalgalandýðý.

Bir küçümen öyküsünden firar eden sözcükler.

Az evvel sildim tüm yazdýklarýmý ve karaçalý misali nifak sokanlara öfkem.

Aþkým taþkýn.

Naþýmla ha varmýþým ha yokmuþum kim ise mutluluðu deviren ben þaþkýn mizacýmý lav edip günü öldürüyorum ve tüm acýlarýn bam teline basýp bir hastaneden firar eden sedyeye yatýrýyorum dertlerimi ölümüne üstelik.

Sýzýmla sýzlandýðým.

Anne sevgisine doyamadýðým.

Mavi gözlerinde aþkýn annemin resmini çizdiðim ve yüreðimin diðer yarýsý vatan aþkýna binaen bir çöküntü ile varlýðýmý ve ruhumu sorgulayýp aciz kimliðimle nasýl oluyor da kimlik kaygýmý sonlandýrýp berhudar kelamý banýyorum vatan topraðýmdaki her kandamlasýna ve kana kana içiyorum ben yüreðin boykot ettiði günlük zulmü bile yok sayýp kendi derdimi unutup kulaðým ve gözüm haberlerde.

Gülmeyi unutalý çok oldu hele ki þu son birkaç gün.

Bir ceset diye adlandýrýlan oysaki saatler evvel yataðýnda uyuyan küçücük bir bebek iken sevgili Muhammed.

Kozasý da kýrýk acýlarýn nüvesi de sýra dýþý ve infilak eden gözyaþý.

Bir þehit haberini daha kaldýrmak mümkün mü peki?

Lakin yaþarsak gazi ölürsek de þehit olmaya ant içen bir beyaný Mehmetçiðin aslýnda sayýsýz cesur beyaný ve iman gücü askerimizin.

Kinayeler sýra dýþý ve dostluða leke süren ve tek bayrak altýnda atan kocaman bir yürek Türkiye’min yiðit bekçileri.

Þafaðý da saklý.

Gündüzü de gecesi de.

Açlýk ne ki?

Korkmak ne kelime?

Göðüs göðse çarpýþan yiðidim ve diðer yanda gününü gün etmekten geri durmayan nice sinsinin de emsalsiz ihaneti.

Ezan sesine âþýk bir veda olmalý benimkisi ve aþkla sýrnaþýk gölgemin de uzantýsýnda yeniden doðmalýyým doðmalýyýz hele ki asla batmamýþ bir güneþ iken caným ülkemin ipek teni ve titri.

Dolunayda saklanan kuþlar belki de kuþlarýn kanatlarýna doðan bir dolunay ve tekerlek yüzünde acýlarýn, þairin kýrptýðý yýldýzlar ve heceler.

Þafaðýn teninde acý ama ruhunda ölümsüzlük.

Mihrabýn sarkýtlarý elbette çöreklenen hüznü yok sayan cesur ve vakur bir safiyet elbette yüreklerin taþkýnlarýna denk düþen çýðlýklar ne de olsa sonlanan yalanlar ve destursuz söylemler ayyuka çýkýp da bir olduðumuza nasýl da beyan ettik tüm cihana.

Bir kaçýþ olamaz asla ya, çýðlýk tünellerini kazanlar?

Zýmba gibi benlikler ve dirlik yüklü dinginliðe kucak açan asla da afakî deðil umutlar bir satýra yatýp da sabaha denk düþen sessizliðin en coþkulu yaný iken sabah ezaný ve iþte ümitlerin taþkýnlýðý azabý dünün saklý sadece kuytularda ve tüm vatan evlatlarý istekli vataný uðruna þehit düþmeye.

Kadýn ya da erkek, ne fark eder?

Bir bebeðin bile þehit düþtüðü bu acýmasýzlýða da son vermek adýna.

Yolun açýk olsun, caným Türkiye’m ve vatanýna sevdalý Mehmet’im.