Bir ritüeli mi dillendirmeli belki de bir dinlence her söz öbeði hani asma katýnda cennetin adýmlarýmý hýzlandýrmakla geri dönmek arasýnda çaresiz kaldýðým.

Ufkun mizacýnda sözcük balyalarý ve kerevite çýkan munis yüreðim ve þimdi zemherinin zaferiyle diþlediðim elmayý sevmekten ötesi de gelmez iken elimden biliyorum ki elma beni asla sevmedi ve sevmeyecek de.

Kusurluyum da hani ve tünediðim hangi yürekse gizimi sunarken içimdeki her duyguyu altýn tepside sunuyorum ve bir adým sonrasý illa ki adýmýn karýþacaðý bir cinayet olmasý sebebiyle arananlar listesinde de ilk sýradayým.

Kaç köþe olmuþsa zalimin yüreði ve köþeleri kayýp bir dikdörtgende ben üçlerken acýlarýmý.

Sorumsuzluðun da izleði hani sefere çýktýðým her yenilgi ve sebepsiz ihtiraslar ve nefretler bilerken kara yürekleri beyaz olmanýn da asla bir ehemmiyeti yok ve izafi bir rota addedilse de sonlandýrmaktan geri durduðum, sessizliðime karþýlýk veren illa ki Yaratan ve tüm izafi gölgelerde ben iblisi þerh düþüp de karanlýða bir koþu atlýyorum semanýn boþluðuna ve düþeceðim kollarýnda hidayetin, biliyorum ki; hayatýn sunumunda ben illa ki bir adým gerideyim.

Yüksündüðüm ne varsa yoksunluðumdan filan da hicap duymadýðým.

Yok sayýldýðým hangi düzlem ve mevsimse… zaten varlýðýmdan hep þüphe duyduðum.

Sözcük enflasyonunda arz-talep dengesini kayda geçirip istem dýþý yazarken belki de fazla önem taþýmýyor yüreðimin na’þýndaki notalar ve harfler bu baðlamda kendi bahçemde kendim ekip kendim biçiyorum ve biliyorum ki; bir içimlik ya da bir günlük deðil benim sevgim.

Külüstür ruhumda uçuþan kelebekler az evvel halýda rast geldiðim o ölü kelebeðin dokunulmazlýðýný teðet geçip dokunduðumda darmadaðýn olan sefil bedeni.

Ve edimlerde saklý benim yükümlülüklerim en çok da sevgiye sevdalý.

Bir latife addedilse de mizacým içimdeki iklimsiz seyri serbest býrakýp at baþý yaþýyorum bazen halis munis varlýðýma binaen bazense dünde kaykýlmýþlýðýma hicap yükleyip günden alýyorum hýrsýmý.

Gölgemi fark etmeden yaþamýþlýðýn rutininde saklý iþte gizim ve devasa bir çukurda çalakalem banýyorum da her rengi, acýnýn muaf tutulasý körüklü hevesinde ben patavatsýz bir buluta özenip payidar kýlýyorum günün devþirme acýlarýný ve gün büyürken gözümde ben gözümde büyüttüðüm herkesten öte salaþ varlýðýma ithaf en muhalifi olmayý görev biliyorum elbette içimdeki seyisin bin bir yeis ile abandýðý sýrtýmda bazen kiþniyorum bazense nal topluyorum peþine düþtüðüm evrenin þebeke sisteminde kendime bir yer bulamasam da tünüyorum biteviye insanlarýn yüreðine ve batýl yörüngesinde mevsimin atýl bir güç gibi kapaklanýyorum yere.

Tümden gelen bir heyecan ve þimdi dolmuþun arka koltuðunda oturan yolcularýn bana seslenmesini bekliyorum neþe ve hararet ile. Ne var ki bunda? Demenin meali bilin ki; içimdeki yaþama sevinci ve hala insanlardan umudu kesmediðim bir pervaz ki kodaman yüreðinde evrenin ben bir küçümen öyküsü gibi kendimi yazýyorum kendimce yaþayýp seviyorum da.

Dünden bir kesit ise iklimin seyri ve evet, sonbaharýn yaza öykündüðü.

Sözcükler ise ebadý bilinmeyen duygular kürüyor yalnýzlýðýmý ve hacizli yüreðime mersiyeler ekiyorum.

Sapkýn olan bir duygu ki coþkunun izdüþümü ve nasýl da zararsýz.

Sevdiceðim bir kimlikse yanýmda yürüyen kadýn ve iþte kucaðýmda koca bir demet kasýmpatý ve eve giderken bir koþu biliyorum ki çiçeðin sahibinin de gözleri parlayacak.

Israrla seviyorum: ah, ben!

Esmer tenli ve güleç Çingene kýz… latife etmekse içimden gelen ve uzun zaman sonra tezgahýný açan çiçek satýcýsý.

Ne var ki bunda, deðil mi?

Eh, ne de olsa çiçek peþinde kapý kapý arþýnlarken muhitteki kaçkýn çiçekçiler benden iki hatta üç misli para isterken.

Uzun bir günün sonunda mutlu mesut eve dönerken çiçeðimi de almýþken ve yanýmdaki kadýn çiçek almaya niyetlenip son anda vazgeçmiþken yetmedi ben çiçeklerin reklamýný yapýp kadýný ikna etmekle mükellef… az sonra demedin yarýsýný ona uzatýp da kadýn bana deli gözüyle bakýp reddettiði çiçekleri yere atmýþken…

Sözcükler sadece sevginin uzamýnda cümle olmayý özleyen sözcükler ve mutlu olma hakkýmý kullanýp yaþamý þiir gibi içip þiir gibi yaþayýp hayata da cümle ve duygularýn nezdinde ikramda bulunurken belki de hayatýn bana sunduklarýný kabullenip maneviyatýmýn taþkýn deryalarýnda sevgiden ve edebiyattan nasiplenip içimdeki boþluða akýtýrken oluk oluk elbette kanýmdaki doludizgin kelimeler ve baþým dönerken yüzüme çarpan imgeler…

Sahi tansiyonumdaki deðiþim bile yüreðimin pervasýzlýðý ile dalga geçerken…

Kýsa günün karý ise illa ki yazýlmayý bekleyen bir metin ve de bir þiir bana boþ sayfadan göz kýrparken.

Sevgiden ibaretim ben ve de kelimelerden elbette affýnýza sýðýnarak ve de haricinde yapabileceðim bir þey yok.

Sevgimle.