Yorgun bir sözcüðün damarýna b/asmaksa, akýl karý olmayan sýrdaþ bir aþkýn hazin d/okunuþu ve mavi teninde yýlgýn göðün, bir maruzatsa dillendirmek gereken…

Yakamozun coþkusuna vakýf bir gün ýþýðý ve seyrelen imlerde, nutku tutulan þairin de yaþam güncesi elbette yaslý ve yaþlý bir gün dönümünde ithaf edilesi boþluklara nankör bir eda ile selamýný esirgeyen rehavet yüklü kucaðý derinlerin.

Mealine ermekle meramýný dillendirmek arasýnda gidip gelen ve taarruzu saklý kýlan bir suskunluk her halükarda savsaklamak hayatý ve redifi olmaya aday bir aþkla muradýný dillendirmek.

Ve iþte coþkuma sahip çýkýyorum yeniden ve araz yüklü biz vezin iken aruz sandýðýnda, karamel rengi göðün bulutlarýna hükmediyor Tanrý hele ki her köþe baþýnda bekleyenler varsa.

Gidenler misal.

Gitmeye dair dönüþün de mubah olduðu.

Sevdalý bir mizansende kalan çeyrek aklýmla tümlenen benliðim ve yüreðin çýrpýnýþlarýna haiz bir satýr aralýðýnda kýsa bir mola vermek…

Ne de olsa mollasýyým ömrün ve kývrýmlarýnda günün, saf tutuyorum.

Öylesine Hünkârý ki ömrün beyitler ve çalý süpürgesi misali; kat kat hüzün elbette süpürmem gereken hangi duyguysa ve kalemin miadý mademki dolmazdan evvel intiharý da denedi yorgunluðun kalýntýlarýndan iz kalmasýn diye sevgiyi baskýn kýlan bir mizansen.

Bir öðreti.

Belki de eðreti bir tahakküm ve sefer tasýnda ömrün kuluçkaya yatan þiirler varlýðý tümlemek adýna saklý tuttuðu umudu ve coþkuyu þiirlere serperken ölüden bozma yenilgime sahip çýkýp ölmeyi dilediðim günlerin isini silip bir de bayat ekmek tadýnda kalan imleri çayýna banýyorsam hüzün balçýðýnda zýpkýn yiyen bir yakamoz gibi öðretileri seriyorsam tenine mavinin.

Mavi illa ki mavi.

Yorgun bir maviden saf tutan bekâret zinciri dokunulmamýþ tininde þiirin sükûn yüklü bir nizam ve devrik cümlelerin saltanatýna son vermek isteyen hangi arpacý kumrusu ise.

Deliþmen göðün sevdalý kýzý.

Kanaviçe yalnýzlýðýn ortasýnda kardýðým kadar ömrü suçlu olmayý asla þerh düþmediðim lakin duygularýmdan dolayý suçlandýðým.

Azabýn bam teli.

Aþkýn da Ar’ý iken özlemin yeknesak fýsýltýsýnda kabullenmek zifiri.

Þimdi makul bir aþkýn devasa yalnýzlýðýna sünger çekiyorum ve tohumlarýn dibinde çürüdüðü saksýya yeniden su veriyorum belli ki sulu sepken gözlerinde ömrün, kartal bakýþlý sevda türküleri mýrýldanýyor dev ve asi yalnýzlýk.

Sanrýlarýn mezhebi.

Kuytularýn iniltisi.

Aþkýn deðil tutsaklýðýn hicvi ve aþka þapka çýkartan her satýrda kalýbýmý basýyorum yüreðimin efkârýna ve düþlerle örülü ömrü tek geçiyorum.

Ekin zamaný.

Hasat zamaný.

Hancý ve yolcu misali ben ki hancý olmaya þerh düþüp yolumu da saklý tutuyorum ve saklý tuttuðum illa ki inancým ve coþkum ve sevgiden mustarip varlýðýma tanrýsal bir dokunuþla iklimler çaðýrýyor adýmý ve çýðýrtkan mizacýnda kalemin ufuk çizgisine mil çekiyorum.

Yâd ettiðim.

Yaren bildiðim.

Zamaným ne kýt ne de akýþkan.

Ne yanlýyým ne de zanlý.

Ne aþkým ne de arþýn bitimiyim.

Ve iþte yalan söyledim çünkü aþkýn nakkaþýna talibim ben týpký Rabbin boyutsuzluðunda ve de rahminde bilinmezin ben bir cenin pozisyonunda hayatta yerimi almýþken…

Olgun bir hazan.

Ölgün yüzünde mevsimin t/aþkýn ýrmaklar.

Cilaladýðým ne satýrlar ne de makyaj yaptýðým yekûn.

Körle yatan þaþý kalkar misali; kalemle yatýp karambole giden koca ömrün yasýna denk düþen mevsimsel bir kabarýþ ile kurak teninde sevdalý þehrin, sevdalý bir mizansene yerleþiyorum.

Dirlik, birlik.

Darlýk ve de yoksunluk.

Afaki bir çökertme.

Yalansýz ve riyasýz bir sevda masalý elbette þehrin mimoza bahçelerinde bahþedilen her acý Rabbin sunumu ile imtihanýný, boynumuzun borcu bildiðimiz bir külfet de deðil elbet lakin kalburüstü bir sýzý.

Arýnmakla da eþ deðer.

Arþý alaya çýkan çýðlýðýn varsa bir tutacaðý elim yansa bile kýzgýn kalemi baðrýma basýyorum.

Kýzgýnlýk deðil efkârým belki de kýrgýnlýða kan doðradýðým ve emsalsiz bir misafir iken arzý endam eden kayýtlara geçiyorum yeniden ve yeniden ve kaynakçasýný saklý tutuyorum rüzgârýn.

Köhne bir dehliz.

Sancýlý benlik; sevdalý yürek; coþkun ve taþkýn huzmesi ömrün kayýtsýz þartsýz sevmekle iþtigal.

Endamlý bir þarkýyý meþrebi bilip ömrün, kayrasýnda gölgenin tuzaða düþen imleri tek tek çekip kurtarýyorum yaslý nehrin hizasýnda boy veren ekin misaliyim.

Tutuþan her satýr.

Yalýn ve izafi bir rahlede baþým göðe erecekmiþçesine.

Sandýk sandýk lenduha sýrlar ve sýzýntý mahsulü gözyaþý ve iþte devasa laneti sonlandýrýp mukozasýnda tümcelerin kar suyu içip doyuruyorum karnýmý ve kanayan yaralarýma ölü yapraklarý bastýrýyorum.

Mevzu bahis olan ne kimlik ne de kargacýk burgacýk yazgýsý neþredilen güne dair bir gülücük ise istem dýþý satýrlara düþen ben boynumu eðmeden sevip yaþýyorum.

Her nüktedan ayraç ise göðe konuþlu bir rahle gibi ve sedasýný dünün unutuyorum.

Kopan kýyamet.

Kopan tebessüm elbette þafaðý atan misafir elbet coþkunun telaffuzu yansýz göðün yandaþ kuþlarý belki de göç mevsimini unutup göçecekleri mevsimi yüreklerinde dillendiriyorlar.

Mýntýkasý evhamlý bir zincir ve mahlasý yorgunluðun elbet süklüm püklüm gölgelerde aðýrladýðým en yaþlý baþlý þiir iken boyumun ölçüsünü alýp bir martý kadar hýrçýn olmayý da sonlandýrmak adýna mütemadiyen gagalýyorum duygularýmý.

Horon ekibi baþ tacým.

Hazan mahsulü tümceler kayýp bir manivela aslýnda eðreti bir gülümsemeyi bile çok görenlere de þartlarýmý sunarken.

Zaman aþýmýna uðramayan yüreðimde yel alýp baþýný da gitmiþken teneffüs ettiðim her rahmette vakur bir coþku.

Neyden ibaretse göðsümdeki ç/aðrý.

Konuþlu olmakla karþýt olmak mý yoksa eðri büðrü bir çizgide hala s/avunmak mý doðrularla ve yanlýþlarýn izini sürenlerden de uzak durmak.

Kadife teninde duygularýn, pürü pak bir yürek olmaya ant içtiðim bilinmezin nakþýnda ve yeniden doðmaya ant içiyorum üstelik ölümü defalarca tatmýþ bir toynak iken cümleler.

Hamt etmekle harala gürele yaþamak ve elbette huzurun da iz düþümü yazýlmayý bekleyen her duygu elbette þuranýn huzurunda ilk evvela insanlýðýmý sunmuþken evrene öncelikle Rabbime ve kayýp bir yörüngede el yordamý bulmaksa hazan mahsulü bir piþmanlýkla dönmek ait olduðu yere ölüm bile çaðýrmýþ olsa dönmek ve saklý tutmak bu devasa rahmeti bir coþkunun uzamýnda aþka düþmekle gözden düþen her pýrýltýyý kondurmak göðün merkezine tüm evren duysun ve görsün diye yüreðin zenginliðinde açmaktan korkmayan deste deste güleç gülün de ikbali elbet bilinmezin ç/aðrýsýnda kuþ kadar hafif bir var oluþ þarkýsýný giydirmek yüreðe yeter ki üþümesin göðe uzanýp da açtýðým ellerim dualarla ýsýnýrken bir ayazýn duraðan sesinde yaz bilmek kapýya dayayan kýþý.