Þeceresi k/ayýp mevsimin, diktiðim kulaklarýmda kanayan kanatlarýn istilasý ile meylediyorum gecenin dikenlerinde bir gül olma umuduyla içimdeki bahçeyi çapalýyorum ve dimaðý kayýp mýsralarý çaðýrýyorum ve aðladýðýmý gizliyorum gün yüzlü annemden yansýyan tüm titrek sedasý ömrün ve ettiði dualarýn…

Hýrpani bir kurþunun özlemi ile kuþ bakýþý mimliyorum az sonra çýkacaðým huzuruna Yaratan’ýn illa ki miladým belki de miadý dolan neþeme sýrdaþ heceler arayýþý içerisindeyim.

Ýçimdeki hüzün sepeti ve tüm kirletilmemiþ duygularla hemhal, özümsediðim mutluluða göz kýrpan o sýrdaþ imgede muhafaza ediyorum sýrlarýmý belki de boþluðun bir terane olduðu masalý ile avunuyorum ve öðütüyorum topak topak olmuþ mecazi firarý yüreðimin: kim bilir kaçýncý dalya, kaçýncý sapak, kaçýncý hayal kýrýklýðý ki deliþmen gönlümde maruzatlar biriktiriyorum yarýnlarýn ufkunda o devasa kavis ve eremediðim nihayet ki hidayetin de ilk basamaðý adeta yüreðimin almanaðý ve çatallý sesinde hoyrat mevsimin, sevdalý hutbeleri içiyorum huzur niyetine baðdaþ kurduðum iskemlenin hangi ayaðý kýrýksa sahipleniyorum ve üzünç yüklü bir denklemde devinen mizacýmý þekillendiriyorum sözüm ona ki bir ayraç yazdýðým her þiir: günü bitiren geceye sahip çýkan bir tanrý adeta iklimsiz yüreðime serili düþlerim ve Rabbime dokunmak kaydýyla ölüm denen izdivacý diliyorum sorunsal bir düþ olsam da sebepsiz bir var oluþ benimki.

Ýhya olasý makber arayýþýndayým ve içimdeki tohumlar çürümeye yüz tutmuþken baþa alýyorum hayatýmý.

G/örmediðim ne kaldýysa…

Belki bir hurafe az sonra dillenecek.

Belki gök gözlü annem þakýyacak sabahýn iksiri olan her duyguyu da bertaraf edecek anne sýfatýyla hala büyümediðimi haykýracak yeryüzüne.

Kuþlar gibi olsam keþke.

Kurada çektiðim hangi dilekse nezdinde tebessümler yoðurduðum belki de ýrký olmayan sancýlarla hemhal.

Gönül gözüme binaen, endamlý bir haykýrýþ oysaki ben bir meczup yüreðim, kardýðým hecelerde saðanaða tutuldum ve Kasým’la beraber kâh terleyip kâh üþüdüðüm.

Hýrkamýn cepleri ölü kuþ dolu.

Ýçimdeki rahlede semaya uzanan hayallerim.

Sýrdaþým kalemimle nazire ettiðim hayat öyküm belki dipsizliðe saplandýðým ve hiç olmadýðý kadar irkildiðim.

Yüzüme çarpan bir tokat gibi adeta rüzgârýn fýsýltýsý ve nöbet tuttuðum her gecede ben damýtýlmýþ duygularýma katýk yapýyorum huzura ve mutluluða duyduðum özlemi.

Bir seyyah olmanýn ayrýcalýðý belki de yalnýzlýðýma saplanan her kör kurþun ve ben vecizeler örüyorum sözüm ona duygu fabrikasýnda vardiyalý çalýþan bir gece iþçisiyim: özümsediðim ne ise kayramda ölüm…

Varlýðýn da iz düþümü elbette bir menkýbe ve satýrlara yaðan her gözyaþý.

Bir zincirin halkasý isem.

Köleliðim ölüme dek.

Bir hüsranýn dalgasýysam…

Ne zaman dinecek bu sefil akým ve kýytýrýk bir gölgede mahzunlaþan yüreðim: o ki; her veda sýra dýþý ve her vaveyla yorgun týpký yüreðin iklimlerinde görücüye çýkan gecede ritmi kayýp bir özlem.

Baðcýklarýný çözüyorum yüreðimin iskarpinlerinde ben bata çýka yürüyorum ve çýplak kalmasýný asla dilemiyorum yine de yazdýðým her þiir ekstra bir yük ve firarýmý tetikleyen tanýmsýzlýk sayesinde günü b/öldüðüm bir nida ve düþlerin serpintisinde gerçek olduðumun da ta kendisi iken kalem her hükmettiðinde dokunmak adýna yüreklere…

Maðlup geldiðim devasa mazi ve asi ruhumla kayýp özneme atýfta bulunduðum.

Yalýn seyrinde günün yakamozlar topluyorum telaþla ve Rabbime emanet aklýma yeniden sahip çýkýyorum ne zamanki kafama inen balyozla güzellik uykumdan uyanmanýn da tam sýrasý iken.

Kehanetler sömürürken gerçekleri ve yokuþ aþaðý yuvarlanýrken elinde mýzýka ve uçan balonlarla resmigeçit yapýyor mahzun palyaço belli ki; sevdalý yüzünde elem zerreleri nüksetmiþ ve azýða aldýðý düþlerini yeniden iade etmiþ tümden gelen hüzünle seviþen bir çöl çiçeði misali yorgunluðuna mintanlar dikmiþ.

Düþ çukurumda ölürken gördüðüm son sahne ne de olsa kelebek kanatlarým artýk taþýyamýyor bunca hüznü ve mevsime kanýp da üþümekten kendimi alýkoyamadýðým.

Sönen kandil.

Sevdalý yürek.

Sessizlik ile terbiye olduðumsa tek gerçek.

Hidayete ulaþmak adýna hýzlýca binmeliyim asansöre yorgun ayaklarýmýn taþýyamadýðý bedenimi de býrakmalýyým geride hani olur da gerçekleþir hayallerim sýram gelmeden de savmalýyým sýramý her çöküþ aslýnda umuda yolculuk iken.

Bir düþün yankýsýnda saklý þehir ve aymazlýðýnda yalnýzlýðýn, düþler ören sayaç.

Yenik düþtüm belki de hayýr yoksa hayra mý yormalýyým bunca yanýlgýyý ve alýndýðým kadar da yalnýzým az evvel tosladýðým duvardaki çatlaðý iþte þimdi görüyorum.

Uyumakla geçse keþke hüzün bir de kayýp ülküm.

Sevdalý mevsim ve saniyeler kala hayata tutunduðum üstelik bir karýþ da uzamadý boyum söylediðim her gerçeði yalan belleyenlere de dönük iken yüzüm.

Mevsimsiz bir satýrda gizim.

Aþkýn da ilahi gün belki de umudun yelken açtýðý bir tapýnak elbette aþkýn sunmadýðý maruzat kalmamýþken.

Ritmini hatýrlamýyorum artýk mazinin; sanýrým, mazi de beni hatýrlamýyor yine de d/üþüyorum yollara.

Bir med-cezir belki de infial þimdi kök söktürecekler her alaþaðý olduðumda ters yüz yaptýðým ömre de hitabým sonlanmazken.

Mezar ziyaretimi yaptým madem huzurla yatabilirim yataðýma yoksa kabir azabý çektiðim her gece mi mehtabýn ýþýltýsýna tav olup da son anda caydýðým ölüm.

Ölümlü mizacýn da yankýsý ve sevdalý bir se ne de olsa neþriyatý yok dünün ve satýrlar kanýyor ve baltalanýyor duygular yüreðin tefekkürüne dalýp da unuttuðum her ayrýntýda nikâh kýyýyorum gelecekle ve çöken þebeke sistemini tamir ediyorum içimdeki yeminli mali müþavir mütemadiyen hesap yapýyor.

Sahi, ne ara doðdum da öldüm?

Kaçýn kurasý peki bunca acý?

Doðum günümü unutanlara deðil serzeniþ aslýnda unutmak istediðim sadece ismim ve çiçek açtýðým sayýsýz iklim.

Þimdi maruzatýmý dillendirsem üstüne de bir bardak soðuk su içsem… ya kefen bezim kaç metre olmalý ve provasýný yapmayacak mýyým ölümcül gözlerinde þakýyan ölü kuþlarýn ben hala bir canlý olma hevesi ile içimdeki yuvayý yapraklarla beslerken.

Þahit olduðum her ne ise ve þerh düþtüðüm.

Sevdalý tufan ve her yoksunluðun izi aslýnda varlýk baþlýðýnda nazire ederken gönül gözünde kocaman bir pencere ve sevebileceðim kadar çok insan biriktiriyorum her yutkunduðumda bir þeyler takýlýyor boðazýma ve eþlik ediyor rüzgâr az evvel çarpan pencerede gördüm de yüzümü korkup kaçtým gerisin geriye.

Sancýlý olmalý mýydý tüm ömür, deme hakkým nasýl ki yok tüm üzüntülerimi Yaratýcýya ihbar ediyorum ver dualarýmý ekliyorum peþi sýra.

Dua arasý yaþýyorum.

Yaþama sýrasý madem bende.

Teyakkuzda olan gölgelerle pek bir içli dýþlýyým: kapýdan kovuyorum bacadan giriyorum belki de yeni yýlýn gelmesine þunun þurasýnda sayýlý günler kaldý… gerisi gelmiyor iþte ne de olsa her eskiyi tavan arasýna saklýyorum ve dünde kalan nice hatýrayý ne zamanki yad edeyim çýkýyorum tavan arasýna oysaki evim tek katlý hatta tek odadan ibaret ve iþte neyin gerçek neyin hayal olduðunun da asla ayýrdýna varmýyorum.

Güneþ gözümü alýyor ben ise gözümü alamýyorum gökyüzünden sanki ansýzýn belirecek bir mucize ile tüm maziyi gömüp yarýn odaklý hikâyeler öreceðim ve ters yüz yaptýðým her duygu sýrtýma binip de gezintiye çýkaracaðým ellerinden tutup içimdeki çocuðun bir de balon alacaðým soðuk ellerinde sýký sýký tutarken hayatý belki de yeni bir parantez açacaðým duvarýn diðer yanýndan gelen sesleri duyup kulak kabartýyorum ve içimdeki çýðlýðý duyuyorum aniden ve görüyorum ki her þey bir hayalden ibaret.

Sayacý olmayan hayaller ve her aybaþý yüklü bir ödeme yaptýðým kader bir de kederin yüklediði ama gecikme faizi ile öbür dünyaya sakladýðým elbette günahlarým ve sevaplarým belki de dünyanýn en tok gözlü fanisiyim ne de olsa sýrasýný savdým nefsimin ve yediðim içtiðim sadece duygular bir de þiir.

Öznesi yoksa günün.

Özlemi de aðýr geliyorsa.

Devasa rahmetin kancasýnda takýlý umutlarým da yankesicilik yapýp mütemadiyen günden çalýyorsa.

Seslerin edasýnda rehavet.

Sefasýný sürdüðüm her duygu ile sayfaya not düþtüðüm ve üþümüþ ellerinde geçmiþin ben bir bardak sýcak çayýn hayali ile avunurken.

Yakamozlar camýma vuruyor oysaki denizi olmayan bir coðrafya.

Daðlarda koþturan hayvanlar oysaki þehir merkezinde bir rezidansta yaþýyorum ve taþýyorum da oluk oluk öyle ki; öznemle özlem yüklenip belki de basireti baðlanan bir gecede ben selam verip de gün ýþýðýna.

Sözcükler kýymete biniyor ve rabýtasýnda her imlecin bir sefer tasýnda saklýyorum acýlarý ve pay ediyorum þiirlere aslýnda þiirlerle avutuyorum hem kendimi hem de tezgâh açtýðým þehri ve düþ öbeklerinden masallar örüyorum sonra da bir þahikanýn kanatlarýna konup açýyorum perde perde sesimi ve yüreðimi belki oynayacaðým son sahnenin provasýdýr yazdýðým her þiir.