Metruk bir bilmecenin sekantý zaman adeta bir de b/ölünmüþlüðün sönmeye dönük feri en çok gücüme giden.

Matem bastonlu kadýnlar görüyorum aklýmýn ördüðü çitlerin hicvinde hani boynu bükük zaman ve mekân bir de ayaklarýna kara sular inen yaþlý devran.

Ölüm soluyan akbabalar salýnýyor gecenin teninde belli ki dolduruþa gelen sadece zanlar deðil elbet üstünü örten matemin bir de genç irisi düþler mevzu bahis yaþamaksa en çok güç veren.

Latife yapan mizaçlar var sonra elbet aklýný peynir ekmekle yemiþ yanýnda soðuk havanýn tümünü tek nefeste içine çekmiþ.

Aklýn kýyýlarýnda s/alýnýyorum ve mevsim özürlü düþlerimle avunuyorum…

Aman Allah’ým, nasýl bir saltanatsa bu, sonlanmayan ve onaydan geçmeyen mektuplarýn izini sürüyorum hani çatýk kaþlý cümlelere doðan güneþ gibi bankoda arkasý dönük oturan o memur ve diþlerini gýcýrdatan elbet göremiyorum eksik diþlerini ne de olsa maskenin ardýnda suretler lakin havada uçuþan sureler çalýnýyor ruhuma ve derinden bir iç çekip, Âmin, demenin meali iken içimdeki hüzün huzura dönük yüzünde ömrün balyalarca umut derliyorum.

Her düþ’ün de muadili elbet düþünmeye fýrsat bulamadýðým ya da tam tersi: düþün düþün içinden çýkamadýðým.

Baðcýklarým açýlmýþ.

B/aðrým açýlmýþ.

Aman Allah’ým; kimseler görmedi, deðil mi?

Kocaman bir nota adýmý fýsýldýyor.

Sus, diyorum ve o nota ýsrar ediyor:

‘’Sol.’’

Saðýma soluma bakýnýyorum ve aklýn merhalesinde öðüttüðüm notalarla istiþare ediyorum çalmayan þarkýlarýn ne de olsa sancýlý sanrýlarýn müridiyim koca bir ömür ve yetmedi þimdi aksaný kayýp düþler g/örüyorum.

Solumda saklý kim ise.

Ve lades:

Kalbim sende, azizim.

Ruhumu okþayan bir rüzgâr ve baþýmý dayadýðým ulu daðým elbet Allah’tan sonra.

Öncesizliðime düþüyor yolum ve sonramla iþtigal anda saklý namelerle el sýkýþýyorum sonra da bir koþu gidim ellerimi yýkýyorum.

Sözcükler naftalin kokmuyor artýk.

Serzeniþleri de duymuyor evren.

Küsen adamlar var saklý tuttuklarý kadýnlara nazireler eden.

Sükûn dilerken eriyorum da hidayete.

Aþk, diye ç/aðlarken gönlüm mizacýmdaki bam teline b/asýyorum ve pedalýn yüreði ardý ardýna çevriliyor.

Rüzgârýn yýkýcý gücü ve aþkýn inleten sesi ne de olsa acýlarla bertaraf edemediðimiz duvarlar var etrafýmýzda bir de eþrafýmýz yok mu, ah yok mu?

Salya sümük dünya ve tek kullanýmlýk peçeteler lakin çevre kirlenmiþken dayatýyoruz da daha da kirletmek adýna ve bu sefer deli gibi yýkýyoruz ellerimizi ve örüyoruz yeni duvarlar aslýnda yýkýyoruz önceki duvarlarý.

Baþýmýz göðe erdi erecek ne de olsa yer ve göðün kavuþmasýna az kaldý ve harfleri yuvarlarken esneyip duruyor ve esnemeyen hangi yaysa yayýndan çýkan oka atýfta bulunuyoruz.

Aþkýn eþkâlini çizmek için çok mu geç sahi?

Ve derdest edilmiþ kimse kader birlikteliði yapýyoruz ve Ýlahi düþlerimize sarýlýyoruz.

Bir ömür koca ömür yetemediðim kimse…

Sözcükler sýkýyor ruhumu ve açýyorum baðcýklarýný.

Susuyorum ve deniyorum sonsuza kadar içimdeki gizi saklý tutmayý…

Uyumsuz mizacýmla devindiðim ne var.

Sözcüklerin ruhu ile izdivacýma tanýk iken Tanrý.

Kalburüstü gölgeler teþrif ediyor ve perde ateþ alýyor bir de duyduðum seslere bir Allah’ýn kulu tanýk deðilken.

Reçetemde yazan formülü uyguluyorum üstelik kendimi bildim bileli ve insanlarý gözünün içine soka soka seviyorum elbet dualarýmda saklý her biri.

Göðün terli alný ve kuþlarýn hutbe bildiði o pamuk beyazý bulutlar.

Nemini unutmuþ mevsim ve neminde boðulmuþ iken hassas yürekler.

Zevkini süren kimse asla da geri durmuyor ve taviz vermiyor isteklerinden.

Kaynatýyorum imgeleri ve þerh düþüyorum yüreðime lakin suya yazýla yazý gibi geçmiþ koca ömür ta ki kalem teþrif edene kadar ve uyuyorum kanuna ve bilip bilmediðim ne ise seriyorum kâðýda kimi zaman kâðýt gibi bembeyaz suratým sonra aþkýn pembe kýldýðý iklimden ben de nemalanýyorum ve tüm dünyaya inat daha çok seviyorum ne de olsa tek lüksüm sevmek.

Baðdaþ kurduðum sandalye ve çat kapý yüzüme çarpan rüzgâr.

Dalkavuðu iken kimi insan kindar nefsinin ve ellerimde gömdüðüm mezarda tepiniyorum çünkü kýydýðým tüm kötülükler arýndýðým günahlar ve sefil ölü nefsim inim inim inliyor ve okuduðum laneti duyup da çarpýlan iblise paye vermemenin þerefine payidar kýldýðým iyi niyetim ve inancýmla yolumu sahile çeviriyorum.

Kâbuslarýmý fýrlattýðým o uçurum.

Defalarca düþmekten son anda kurtulduðu…

Aþkýn nüansý ise çevrelendiðim ve sebepli sebepsiz hep de sevdiðim ve bilinmezin gücüne vakýf umudumla teyellediðim yaralarým ve yamaladýðým gönül pencerem…

Refüze edilsem de milyarlarca hala peþinden koþtuðum insanlar ve insanlýk adýna…

Yýldýzýn düþünde beni gördüðü.

Benim düþümde bir gül bahçesine düþtüðüm.

Sýrtýmdaki hýrka titrememi engellemiyor ve mevsimin ýlýk nefesi ile de geçiyor üþümem ve üþenmeden tek tek sevmeye devam ediyorum ve sükûn dilendiðim ömrün bilmem kaçýncý çeyreðinde hala kendimi küçük bir kýz çocuðu gibi hissedip b/elliyorum genç ruhumu ve beden yaþýma da ihanet etmeden keyfini sürüyorum gelecek mutlu günlerin hayalinin elbet en baþta sevdiklerimin hatýrýna ve sevginin sonsuzluðuna serdiðim gözyaþýmla.