Sonradan Tanýdým

Ben bilmezdim birileri anlatýrdý

O an bu gönlüm hayallere dalardý

Tanýmazsam da kokusunu duyardým

Sonradan tanýdým bu gönlümü ballandýrdý

Sonra uzaktan göründü gönlüm hoþlandý

Sanki bu gönlümün üstüne kuþ kondu

Bulutlar baktým o anda bana dost oldu

Sonradan tanýdým bu gönlümü sallandýrdý

Kapýlarý çalmadan içeriye birden girer

Ýçinde ne varsa darmadaðýnýk eder

Ne var yok siler kendini bey eder

Sonradan tanýdým bu gönlümü dallandýrdý

Ýçirdi pýnarýndan berrak sularý avuç avuç

Takma diþlerimle yedirdi bol bol havuç

Galiba bundan sonra soyadým olmuþ belki Aluç

Sonradan tanýdým bu gönlümü nallandýrdý

Þimdi hala hasreti yaþatsa da tadý damakta

Herkes kim olduðunu bildi mýsralar anlatmakta

Anlatmakla olmaz desem anlaþýlýr yaþamakla

Sonradan tanýdým bu gönlümü allandýrdý

Kul Mehmet’im yazarým onu yazmakla bitmez

Onu yazmakla kelimelerle bu ömrüm yetmez

Rabbim bunu her Gönül’e nasip etmez

Þairlere nasip olmuþ yazdýrtýr onunla Mevla’m

Bu olmadan þiire elbette ki þiir denilmez

Sonradan tanýdým bu gönlümü yoklattýrdý

Mehmet Aluç