Tertemiz Pak Harcýndan Yoðrulduðumuz Topraðý Betona Tercih Etmemiz!

  Anlam veremiyorum! Sürüklenilmez hayatýn peþinden ancak gidilir, istesen de istemezsen de, hayat insanla kafa bulmaz, zihin açýlsýn diye egzersiz yaptýrýr. Tekrardan denemek tecrübe kazandýrmak için çaba sarf ettirir, beceri kazanmak için, oysa ben kaç defa tecrübe kazandým, benliðim yanlýþlarla uçurumun kenarýna her götürdüðünde Rabbimin yardýmýyla, alnýma yazdýðý kaderle hayat yoldaþýyla kenara alarak doðru yola sevk etti. Tecrübe kazandým derken, tekrardan ayný hatalarla binlerce kez ayný yardýmla kenara alýndým çok þükür Rabbime. Doðrularý, nefsim yalanlarla zihnimi doðrularýn yanlýþ olduðunu söyleyerek, beni ihanete sürüklemedim mi? Sürükledi! Zihnimin çarklarý arasýna çomak sokan arzu ve hislerimle parça kýrdýrttý, Rabbim tarafýndan binlerce kez tamir edildi, oysa hayat bir imtihan hala devam ediyor, son nefesime kadar bu devam edecek.

  Hayat bize her þey seni adým atmanla baþlar ve þekillenir derken, gönül perdemi hayata doðru açýyorum, içeriye güneþ girsin gül kokularý girsin, gül kokularý gelmiyorsa hayat bana sen var bahçelere dik gülümsemelerinle, kokusu etrafý sarsýn diyor. Ruhuma benliðim arzularýmla kelepçe taksada, Rabbime duayla niyazda bulunarak çözmesi için yalvarýyorum âmin demeden çok þükür Rabbim kelepçeleri açtýrýyor. Haz alan duygularým haz vermeyen þeylerin peþinde çýkar iliþkisiyle beni parçalamak isterken, Rabbim yetiþiyor çok þükür.

  Betonlaþmayla her geçen gün artan devasa gökdelenlerin yüksekliði, bizimle güneþ ile aramýza girerken, hala farkýnda deðiliz yeþil olmadan nefes alamayacaðýmýzý! Gökdelenler ismi gibi kubbeye yakýn olsa da delse de, kalbe uzak gökdelenler ve içinde yaþayanlarýn uzaklýðý bizi uzak kalmaya itekliyor… Oysa biz insanoðlu tertemiz pak harcýndan yoðrulduðumuz topraðý, betona tercih edip gönülleri gönüllerden uzak ediyoruz, bunu düþündükçe üzülüyorum!

O kadar derinlere sakladým ki seni sevgilim,
Bir gün oradan çýkýp gelme
Ve çektiðim acýlarý bana geri verme diye
Derinlere kilitledim seninle birlikte duygularýmý da.
Bana acý vermene izin vermeyeceðim
Ama seni sevmekten de bir gün bile vazgeçmeyeceðim asla.(Alýntýdýr)

  Kâinat ki bizlere mükellef bir sofra, ahiret için bir kazançken, rahmeti taþýyan gönüller rahmetinden habersiz, Âlemlerin Rabbi olan Yüce yüce padiþahýn, sarayýna icabet etmenin kýymetini anlamaktan hala uzaktayýz ben gibi biz gibi, yoksa neden Korona ile birbirimizden dün ayrý iken bugün daha da ayrý kalalým?  

  Oysa dünde bugünde yakýn olamamamýzýn bir cezasýdýr bu… Rahmete koþarken az dursun rahmet þurada, çýkar iliþkime bakayým ev arsa dükkân alayým kazanayým sonra döner bakarým lazým olursa gönlüme alýrým, mantýðý bize hep kaybettirecektir. Bunu ben iç sesimle kendime söylerken sesli düþünüyorum, taþ önce kendi kafama düþsün, sonra sizlerin baþýna güller yaðsýn isterim, vesselam, gidenin de kalanýnda gönülleri hoþ olsun selamlarýmla.

Mehmet Aluç