Gönül Deryasýn da Çaðlayan Sözlerim

Ýnsanýn Haysiyeti

Ýnsanýn haysiyeti, Hayy olan Allah (C.C.)’a insanýn kudsiyeti ile yani temizliði parlaklýðý ile varýþýnda gizlidir. Bu gönül kapýsýný açarak kirden paslanmýþ gönlü bu temizlik parlaklýk ile parýldatmak gerekir ki kendini ve çevreni aydýnlatasýn.

Yakýþmaz

Bedbaht bir Türkiye yakýþmaz bize bu ülke, vatan için canýný veren þehitlerimizle bu vatan bu ülke bedbaht olamayacaktýr, bedbaht etmeye çalýþanlar bedbaht olacaktýr. Dün yýkýlan birkaç çýnardý bugün Rabbime þükür binlerce çýnar yeþerdi vatan topraðýnda.

Cemil Meriç Üstattan Alýntýlarla…

Din deðildi ölüm yataðýnda, bizlerdik ölüm bataðýnda, lakin bu vatanýn evlatlarý bataklýðý gül bahçesine çevirdi, dün hasta diyenler, hastalanarak FERYAT ÝÇÝNDE öldü Azrail’in kucaðýnda. Lakin bizler bataklýklarý gül eyleyeceðiz bu imanla bu kardeþlikle, insanlýk nedir bilmeyenlerin feryadý içinde

Kurtulamamýþtýk çünkü yollarý kapatmýþlardý, dün yollarý kapatanlarýn yollarýný bugün hak Mevla izni ile bizler kapattýk zulümleriyle yok olacaklar, bizde sabýrla yol alýnca etrafýmýzý saranlar kahýrla yok olacaklardýr.

"Bizim aydýnlarýmýz din düþmaný deðil, Ýslam düþmanýdýr.” Ýslam düþmaný olanýn þeytaný yanýndadýr, þeytanýn kim olduðunu bilmeyenlerin akýbeti korkunç yüzüyle yakýndýr, Ýslam düþmanlarýnýn varýþ yerleri cehennemin kapýsýdýr.

Niyeti Bozuk Olan

Yaþamak gülümsetmekten ibaretti, bizler kendimize çalýþmak þeklinde anladýk bunu bize böyle kim öðretti, öðretti de birileri hatta bir kiþi çýkarak, ulan bakýn kim öðretti ise kör niyetsizlikle öðretti bu niyeti bozuk olan, bize bunu öðretirken birileri, yürekleri kül eyledi.

Kelimeler

Kelimeler benimleler, benimle olmazsalar kim bilir kimlerlelerdir? Belki yamaç bir daðýn ucunda tek baþýna veyahut ta kör karanlýk bir kuyudadýr! Sen benimle ol kelimelerim, gönülleri gezelim birkaç satýr muhabbet edelim.

Gerçek olan Ben miyim?

Gerçek olan ben miyim? Yoksa gerçek olmayan bir yerde miyim? Düþünmeliyim bunu çözmeliyim gerçek ne ise bilmeliyim derken, hayat çýktý karþýma, sen sen ol dedi ben gerçek olaný gösteririm sana. Ben ben oldum, gerçek beni buldum içimde saklý, baðlayamadým imanla kollarýna ayaklarýna birer zincir, atsaydým ayaklarýna kollarýna zincir gerçek olaný bulamazdým imtihaný kazanmazdým. Ben ne yaptým imanla gözlerin kapattým, yalanla dünya ile beni kandýramadý, doðru hak yol varken yanlýþ yola çýkarmadý.

Bataklýk

Ýnsan taþýr edepsiz sözleri kelimeleri altýnda ezilir, taþýmaz aþk dolu sözleri kelimeleri gül bahçelerinde gezmez, bataklýklarda gezinir.

Kaçýnýlmaz Sapmalar

Hayatýn rotasýndan kaçýnýlmaz sapmalarla uðrayarak arzu ihtiras peþinde gitmelerle yoldan çýkýnca, dönüþü zor ve kaçýnýlmaz olarak uçurumlara çýkýyor. Hayat senden sen hayattan kopunca akýl hasta hanesi elbette ki dayatma gibi gelir, yaklaþma, benimle uðraþma, yanýmda durma diyerek binlerce anlamsýz sözlerle aklýný yitirince hasta hane sana, masal anlatýlan bir merkez deðil de, ruhsal çözülmelerle çözülen hayatýný ruhunu arama toplama merkezi haline gelir. Bunu sen anlasan da anlamasan da, en sonunda hayatla birlikte onun istediði þekilde yoluna devam edeceksin ya da akýl hasta hanesin de donmuþ ruhunla aklýný saran donmuþ buzlarýn eriyerek çözülmesini bekleyeceksin.

Ýlham Perisi

Þairin kaderinde vardýr bazen þiirde beklediði ilhamý bir türlü gelmez, tüm çabasýna raðmen ilham perisi yanýna gelmez koþsa da peþinden yakalayamaz. Bazen de ne hikmet ise zaman içerisinde karþýsýna birçok defa ilham perisi çýkar yazmak için içinde istek olmaz! Sonrasýnda ah vah ederek fýrsat karþýma ilham perim geldi lakin ben fýrsatlarý bir türlü deðerlendiremedim diye dövünür durur. Lakin þairde bilir ki yazarken öðrenir ki Ýnsanýn her istediðini, istediði zamanda ve þartlarda elde edemiyor. Çoðu zaman yazdýðý hikâyelerinde içinde olduðu kahramanlarla, alýp baþýný gitmek istiyor lakin sonra vaz geçiyor benim yerim burasýdýr, oralarda ben deðil okuyucularýmýn gezmesi gerekir diyor ve istekle þevkle ilham perisi baþucunda yazmaya baþlýyor.

Ben Diyorum ki

Ben diyorum ki okuyarak, ister þiir ister roman hikâye olsun; kitap okuma alýþkanlýðýnýn ilk basamaðýndan sonra hayallerin düþlerin bahçesinde gezmeye baþlamaktýr, diye düþünüyorum. Bizler halk olarak merak etmek ve hatta bolca hayal kurma gibi bir özelliðimiz var, boþ hayaller kuracaðýmýza okuyalým bir þiir hikâye öykü, düþler ülkesinde kendimiz gezelim. Bu yüzden, bizler okuma alýþkanlýðý kazanan okurlar olarak, sürükleyici bir anlatýmýn hislerin uyanarak coþtuðu anýn verdiði zevkle farkýnda olmadan farklý dünyalarýn içinde gezmiþ oluruz haliyle de okuma alýþkanlýðý kazanmýþ oluruz. Ben önce okuyarak bunu kazandým, sizlerde benim gibi bunun gerçek etkisine tanýk oldunuz mu acaba?

Üstat Necip Fazýl, Abdülhakîm Arvâsî Mehmet Akif Ersoy Sezai Karakoç ve diðerleri þiir anlayýþý içinde çok farklý bir USLUP oluþturarak diðer þairlerimizden ayrý bir yol tutarak yazarak bu yolda çok çileler çekerek, þiirlerin de yerli düþünce dediðimiz biz insanýn çilesini de ýstýrabýný da var olma ruhunu isteðini çýrpýnarak yok etmeye çalýþanlarýn baskýsýna raðmen, Ýslam medeniyeti ile þiiri hissederek gerektiðinde ceza evlerine düþerek harmanlamýþ ve yazmýþlardýr.

Ne hasta bekler sabahý,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de þeytan, bir günahý,
Seni beklediðim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluðunda buldum seni;
Býrak vehmimde gölgeni
Gelme, artýk neye yarar?

*****

Her þey, her þey þu tek müjdede;
Yoktur ölüm, Allah diyene
Caným kurban, baþý secdede,
Ýki büklüm, Allah diyene

Akýl, kýrýk kanadý hiçin;
Derdi gücü 'nasýl' ve 'niçin'...
Baðlý, perçin üstüne perçin,
Benim gönlüm Allah diyene...

****

Düþünüyorum: O'ndan evvel zaman var mýydý?
Hakikatler, boþluða bakan aynalar mýydý?

Necip Fazýl Kýsakürek

" Tuna neden köpürmüþ, Kýrým neden inliyor?
Nerde parlayan kýlýç, nerde o akýncý ced?
Þimdi Hazar uzaktan feryadýmý dinliyor.
Ayrýldý mý Kafkaslar yurdumdan ilelebet?
( ... ) Nerde bütün Türkeli, Taþkent, Buhara nerde?
Müslüman - Türk ülkesi Büyük - Mâvera nerde?
Asya'yý, Avrupa'yý titreten nâra nerde?
Vatan parçalanýnca yüzümüz gülmez elbet.
Yüce Ýslâm âlemi, boyun eðmiþ haçlýya,
Vicdaný yosunluya, elleri kýrbaçlýya,
Zaman hasret duyuyor baþý hilâl taçlýya,
Nerede kaldý tarih, nerde bizdeki heybet."

Mavera: Görülen evrenin ötesi, öteki evren.

(1949 yýlýnda, 17 yaþýnda iken, 7+7 = 14 ' lü hece vezniyle yazdýðý " Özleyiþ " baþlýklý þiiri)

Asrýn Yesevisi
Seyyid Ahmet Arvasi 

Mehmet Aluç