‘’Beni seviyor musun?’’

Dozunu ayarlayamadýðým bir ilacýn nihayetinde doz aþýmý yapýp beni fazlasýyla tehdit ettiði bu da yetmezmiþ gibi sýrnaþýk bir yorgunluk ve bezginlik.

Su küresinde hangi kaçkýn damlayým sahi ve ne zamandýr ruhum bu denli çökertme oynamamýþtý.

Havanýn sýcaklýðý da ayrýca sitem ettiriyor yüksek neme elbet nemli gözlerimin fazla mesaisini saymýyorum bile.

Sýrça köþküm yok artýk ve evet, yokluðun dibini boylamýþ bir çörekotu gibi nazarlarýný uðurluyorum kem gözlerin.

Bir inilti ise baþ koyduðum.

Ýsyankâr bir vakursa adýmla eþleþen.

Göðün katedralinde bir çiy tanesi belki de dama konan ve iþte o bitimsiz uðultu baþladý yine.

Sözcüklerimi kýraðý çaldý.

Önce hayallerim çalýnmýþtý bir kez ve þimdi de…

Yankýsý da yok düþ kýrýklarýmýn çünkü hepsini iç cebime sakladým bu da yetmezmiþ gibi kalemime ve aðzýma uzun bir fermuar çektim ve kilitledim de.

Bir zeytin çekirdeði gibi hissediyorum kendimi: bozguna uðramýþ ve yenmiþ bitmiþ etlerinden zeytinin arda kalan.

Ekmek kýrýntýlarýný ise az evvel sundum yavru serçelere sonra da çektim perdeyi gerçi Ýlahi Göz her þeye ve her kareye vakýf ama ben bir þekilde görünmez olmalýyým ve duyulmaz nihayetinde yazmaz da oldum ya…

Yaza yaza günü ürettiðimi düþünürken sunumu insanlarýn:

Elbet ömrümü tükettiðime dair geri dönümler aldýðým ve son zamanlarda haddinden fazla yasa ve yasak ve taciz yüklü cümlelerin saldýrýsýna uðrayýp sözüm ona siperime ya da önceki kozama saklandýðým. Ýyi de; bu, ben olamam ve nihayetinde beni bana düþman kýlan bunca eziyet ile meziyetlerimi yok saydýðýmýn da garantisi iken sessizliðim.

Acýnýn üresi gibi.

Aslýnda yalnýzlýðýn güftesi.

Elbet suskunluðum iken en verimli gübre, kalemimi besleyen ve içimi esneten sancýlý bir gerilim yay gibi gerildiðim ve kendimi hedef aldýðým ve bir ömür kendimi arayýp da tam bulmuþken…

Çatlak duvarlar belki de sanrýlý bir Ýstanbul masalý her an deprem olacakmýþçasýna içime kapandýðým. Ve yetmedi…

Korona denen illetin yakasýna yapýþýp da koca cihanýn belki de ölümden kaçmanýn diðer adý iken insanlardan uzak durmanýn tek kurtuluþ olduðu gerçeðine inandýðým ve inandýrýldýðým.

Cismen uzak kaldýðým bir dünya ve nihayetinde yazma fiiliyatý ile duygu ve düþüncelerime yoldaþ olan nice insaný da kendimden uzak hissetmeme vesile olan sayýsýz olay ve zulüm benzeri örneklemler.

Herkes yaratýlýþtan iyidir tanýsý ile tüm cihaný kendime yakýn hissedip insan sevgimle þerh düþtüðüm bir dünyanýn nihayete erdiði varsayýmý ve akabinde kalemimi kýrýp kendimle restleþtiðim daha doðrusu ufkumu daraltýp kendime hapsolduðum ve zulüm reçetesinde ana baþlýk iken sevginin doz aþýmýndan zehirlenip kendimi yalnýzlýkla cezalandýrdýðým.

Elbet yetemediðim insanlar en baþta iken en yakýnlarým ve daha çok sevmem nasýl bir zarar yaratabilir ki, demenin meali ile kendimle yüzleþtiðim þu son zamanlar.

Yüz göz olduðum bir rüzgâr içime esen.

Ýç sesimdeki donukluk ve bakýþlarýmdaki parlaklýðýn artýk siyaha döndüðü ve þiirin gamzelerini yok sayýp þiir gibi yaþayýp resmederken hayatý þiirlerden ve mutluluktan uzak kaldýðým ve nerede ise asýrlardýr kendime bu zulmü yaþatýrmýþçasýna savsakladýðým binlerce duygu ve düþünce sadece kesif bir sessizlik ile ödüllendirildiðim akabinde radarýmdaki aþýrý basýnç ile sessizliðin infilak etmesinin de kaçýnýlmaz olduðu gerçeði ve gerekçesi.

Düþ yorgunuyum.

Düzenbaz düzenekte neye denk düþtüðümü tam da ispat edecekken gerçeklerin kulvarýnda içimdeki çocuðu öldürmenin zevkine vardýðým.

Gölgeler.

Kuytularda saklý sýrlar.

Yobaz söylenceler ve sivri dilli þeytan.

Meleklerin dokunulmaz olduðuna þerh düþüp aslýnda bir melek olmanýn tadýna tam da vakýf olacakken…

Nasýl bir cüretse artýk kendimle çeliþtiðim ve kendime ateþ püskürttüðüm ve iþte acýlarýn alyuvarlarýnda oluþan pýhtýlar ve akyuvarlarýn boynuzladýðý kan hücrelerimde aslýnda atýl bir yüreðin kýmýltýlarýna denk düþerken.

Bir metafor adeta.

Mukozasý kayýp bir düþ belki de.

Ýçime ektiðim binlerce cümle ve devindiðim imleç.

Aþkýn kimyasýnda saklý hüznü bile delip geçen yalnýzlýðýn þüheda kanatlarý ve kanamalý mazisi.

Bir övünç ise ýslýklayan.

Bir ibare ise içimdeki mutluluða ket vuran.

Dokunaklý gözeneklerim ve nefes alýp vermenin kimi zaman imkânsýz hale geldiði gerçeði.

Uyuduðumsa bir yalan.

Uyumsuzluðum da deðil hani, beni insanlardan uzak kýlan…

Anlatamadýklarým ve anlayamadýklarýmla eþleþen Ýlahi Güç benden çekmezken elini ve yardýmýný…

Gürültülü sessizliðe maruz kalýp bir açýlým da getiremezken insanlýðýn sessizliðine akabinde kendimi bolca suçladýðým ve önsezilerimden arýnýp bir dip not eklemek adýna güne ve ömre.

B/öldüðüm hece hece.

Ördüðüm duvarlar öncesinde sýnýrlarýmýn ihlal edildiði.

Ve gözü pek bir esinti aþina olmakla kalmayýp içime üflediðim ve sözcüklerin etekleri tutuþurken inadýna üzerine benzin döküp daha da mutsuz olmanýn yollarýný aradýðým ve içimdeki umudu araklayanlar gel gör ki gönül gözüme de kimseler perde çekemezken…