Ara namelerin iklimler dokuduðu bir þehrin güftesiyiz, sevgili benlik belki de senli benli olamadýðým içindir bu cürüm.

Yorgunluðunsa Ýlahi serzeniþiyiz: her baþ koyduðumda boþ veremediðim çatlak duvarlarýnda ruhun atan trafolar gibi yalnýzlýðýn da manifestosudur yazmaya durduðum her þiir.

Kýyama durduðum Araf’ta bol kepçeden hüzün menüsüne hoþ geldin, benlik ve biz olmaya meyledip kuru baþýma yasladýðým baþým Tanrý’ya elbet aþkýn da merhalesi içine düþtüðüm yangýnda bir bardak soðuk su içip de yuttuðum ateþten cümlelerin üzerine ve kevgire dönen kelamýn da surlara teslim ettiði ruhu.

Günlerden boþ vermiþlik, sevgili benlik bir de hýrpani varlýðýma verip veriþtirdiðim.

Çok geç de kalmýþ olabilirim hani bu yüzden gözüm kapýda.

Erken kalkmayý vazife bildiðim yýllarýn yorgunluðu var göðsümde ve göðüs kafesimde binlerce kuþ lakin kanatlarýný günler evvel kopardým ve köpeðin tasmasýný da uzaklara fýrlattým.

Aðzýndan salyalar akan hayallerin ve göðün tanrýsý madem yarým kalan sevinçlerim: ve iþte sadece O’ndan dilediðim sadece Onunla varlýðýmý zerre bildiðim ve her müþküle düþtüðümde meþgule verdiðim yüreðim.

Bana katlanamazsýn ki katlanmaya dahi meyletmedin, sevgili benlik ve ben; dirlik ve birlik sancýlarýyla dokuz doðururken her birinin baþýný da sen kestin elbet haiz olduklarýmýz az gelmiþti insanlara ve ben insanlýðý bir ganimet bulmuþçasýna sevip sahiplenirken itildiðim o uçurum kýyýsýnda tutunduðum son dalý da sen kestin ellerinle.

Elbet görünmezliðin.

Elbet sahipsizliðin.

Elbet çark ediþin.

Farklý olabilirdim daha doðrusu farklýydýk lakin göze alamadýn biz olmayý ve beni tek baþýma býraktýn ki býraktýlar da ortada sahipsiz bir çocuk gibi.

Hayallerimi dün topraða verdim ve bir aðacýn altýna gömdüm.

Saçlarým örülüydü dün.

Bu günse dökülüyor tel tel ve ben daraðacýna yelteniyorum yeniden baþýmý teslim edeceðim bir yakarýþýn haþmetli gölgesinde tahayyül ettiklerimle yolumu alýrken þimdilerde kendimi alamýyorum sair yenilgiden.

Yazmak bile anlamýný yitirdi son zamanlarda týpký unutulduðum bir köþede neyin tasvirini yapacaktým ki sonramla iþtigal hangi maziden dem vuracaktým?

Kindar bir neslin tapýnaðý adeta egolar.

Kibrin de yansýmasý ve baþa aldýðým hayat hikâyem belki de sonlanmasýndan yana çok da telaþým yokken hani ki aþtýðým yollarda taþkýnlara sebebiyet verdi coþkum yetmedi:

Yetindikçe yetemediðim kim varsa yitiminde umudun kavisli yollarýnda ruhumun bir gönül yelpazesinde salýndýkça salýndýðým ve aklýmýn karesini alýp yalnýzlýðýn kareköküne b/öldüm elbet elde devasa bir ondalýk sayý artýk nereye nasýl yuvarlayacaðýmý bilmediðim.

Okulda gördüðüm tüm finansal tablolar iflasýný duyurdu nihayetinde ve bakiyesi ölüm olan resimler gördüm; ifþasý acý olan yollardan geçtim; inkârý mümkün olmayan sayýsýz yeis ile yuhalandým.

Kambersiz düðün de oluyormuþ.

Çalgýsý çengisi olmayan ziyafetler de hele ki acýya düþkün kaderin tozlu yollarýnda ayaðýmýn takýldýðý bir çukurda insanlar ölümü provasýný yaparken ben hala coþkulu zümrelerce dýþlanmanýn yasýný yaþýyorum.

Kasvetli hayatlardan biri çalýp çýrptýðým mutluluk bana bir beden büyük gelirken.

Kilit altýna aldýðým aþksa artýk acýdan baþka bir þey vermiyor ve ben sessizliðimi koruyorum en azýndan Ýlahi Ateþin kývýlcýmlarý ile güne ve hayata tutunuyorum.

Geç kalmýþlýðým için de senden özür diliyorum, benlik ve…

Beylik söylemlerden haz etmediðim için kendimi esefle kýnýyorum.

Lades demeyi özledim belki de ve lal yüreðimle ihtilaller yapýyorum mevsimin uçuþan eteklerinde bir semazen gibi tutunuyorum kalan yarýma.

Yarýnýmsa günden çok uzak ve mazideki alacak-verecek kavgalarýyla içli dýþlýyým elbet tutarsýzlýðýnla bana verdiðin eziyeti de hesaba katmýyorum bile.

Bilmediklerin keza benim de bilemediðim.

Bilediðim kadar ruhumu bildiklerimle avunmayý da geçtim ve içine sýkýþtýðým bu oyukta sadece gagalýyorum ölü mýsralarý.

Neyin tahayyülü ki olumsuzluklarýn itibar görmediði bir düzenekte artýk kime neyi ispatlayacaðým ki bu saatten sonra hele ki yüreðim de saatim de çoktan stop etmiþken kimse de beklemesin hani benden mutlu hikâyeler en azýndan kendimi rahatlamak adýna yazarken yaþamanýn da hangi evresinde olduðumu sadece Allah bilir.

Bizlik resimler de yok artýk ve biz olmanýn meali sadece yazýya dökülürken kimse de savunmasýn yazýn geldiðini hele ki yazýn denen deryada ben tek bir heceye dahi denk düþmezken elbet yarýladýðým hayallerin ve kopuk ruhumun da ihtimaller dâhilinde yaþadýðý asla bir þehir efsanesi deðil hele ki þehir bile sýdkýndan sýyrýlmýþken hayallerin.