Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben Sensizliğin
Şairiyim
Biraz sonra yine seni
anacağım
Sonbaharım bahar
olacak
Sensizliğim
yine seninle dolacak
Bensizliğim
sende ne halde bilmiyorum
Anmadan sende ki beni
üzüyor musun?
Yoksa benim gibi anarak
beni güldürüyor musun?
Olsun ben sende
kalayımda gerisi teferruattır
Bakarsın bende ki sen
döner gelir seni anlatır
Senin kokunla beni
sarar gülümsetir
Dönmezse de önemi yok
rüzgâr zaten kokunu getirir
Seni anmam bir düş değil
inan ki bir hakikat
İçimde
yaşayan bir baharsın üzmemek için ediyorum dikkat
Her gün saçlarını
tarıyorum çiçekleri takıyorum
Sımsıcak bedenine
sarılarak kışımı bahar ediyorum
İşte
tam buramdasın atansın içine gülücüklerini katansın
Bakarsın bende ki sen
döner gelir seni anlatır
Senin kokunla beni
sarar gülümsetir
Dönmezse de önemi yok
rüzgâr zaten kokunu getirir
Ben sensizliğin
şairiyim hep seni yazıyorum
Kendimi değil
hep seni anlatıyorum
Şiirlerime neşeyi gülüşü
seninle katıyorum
Beni şair eden senin
her gün düşlerimde alnından öpüyorum
Şair olmasaydım seni
yazmasaydım ölüyordum
Seni yazarken
şiirlerimde hep seni görüyorum
İşte
buda bana uzakta olsan da yetiyor diyorum
Seni o bal
yanaklarından öpüyorum
Şimdi karşımdasın
doyasıya bakayım
Bu şiirime de sana doyasıya
bakmak için noktalıyayım
Mehmet Aluç