Yanarım İçten Lakin Duman Gibi
Tütmem
Farkına varır varmaz döndüm yanlış yoldan
İteledi beni nefsimle şeytan her iki
koldan
Sahip olduğum
güzellikleri almak
isterler
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Yaşama sevincim ruhumdaki imanla merhamettir
Bunu benden almaları tam bir cinayettir
İmanımla uğraşıyorum Rabbim her şeye
kerimdir
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Rabbim sırrını yüklemiş esen rüzgârlara
Duymak için kulak vermiş biz canlılara
Duymak istemeyene kırk düğüm yetmez kaçmamalarına
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Hakkın yanında kalmak isteyeni saç teli tutar
Düğüm atmaya gerek yok nefsi şeytanı şutlar
Zengine yetmez sofrasında yediği
butlar
Fakire şükürle bir tas çorba yeter iman ayakta
tutar
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Tatlı yalanlarla işim olmaz alkışı sevmem
Sorgulayan olsun benle hayatı sevenlere yok demem
Anlamak masraflı iştir sevgi yeter onsuz gülemem
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Yanarım içten lakin duman gibi tütmem
Yolda yürüdüğümle onu yolda terk
etmem
Yanlışımı söyleyene kötü söz hiç söylemem
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
İnsanda beklentimi çok yüksek tutmam
Üç beş kanat takarak öylesine uçmam
Kırar insanlar kanadımı sınırımı aşmam
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Kötü şeylerde olursa yanınızda duracağım
Kötülük bana bulaşır diye yalnız bırakmayacağım
İyi olanı bulmak için sizinle yol alacağım
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
İnsanoğlu
ilk hatanda en kötüsün der
Hatamı söyle dersin sen ara bul der
Hatasız kul olmaz dersin anlamam der
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Bakıyorum etrafıma dert sorun yok gibi
Sanki iyi insanları uzaklara koymuşlar gibi
Derde deva arayan yok çare arar tek başına garibi
Derdin devası haktandır bilir âlemin garibi
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Kul Mehmet’im hissiz insani hor görme
Çektiği
sancıyı görseydin kaçardın üzme
Hoş adımları vardır dünyaya gelip gidenin,
Sende hoş insan ol çamurda yüzme
Yaşama sevincimi almak isterler utanmadan
Mehmet Aluç