Kendi Dünyamda Ben Sensizliði Böyle Yaþýyorum

Anladým ki anýlarýmý kaybettim, saklanmýþlar bir köþeye bana sitem ediyorlar, sahip çýkamadýðým için elimden kayýp giden sevgiliye, haksýzda deðiller, çok haklýlar! Tespih taneleri gibi koptu o an elimde yere savruldu tespih taneleri gibi savrulduk her bir köþeye, yeniden baþlama aný yoktu bir daha, mümkün deðildi, uçtu gitti avuçlarýmda… Uzun yýllar bekledim bu geri dönüþ için, yýkýlmýþ altýnda kalmýþtým, altýnda kalkýnca geriye dönüþün mümkün olmadýðýný fark ettim.

Unutmak kolay deðil, zamanlar geçermiþ ,yalan zamanla daha kopmaz zincirlerle insan baðlanýyor ve asla unutamýyormuþ! Hayat ömürle döner etrafýnda sende dönersin bir an baþýn döner, yere düþersin uzun zaman kalkamazsýn, kalktýðýnda yanýnda olan yoktur arayarak bulamazsýn! Sonrasý mý? Ne siz sorun nede ben bu sancýlý süreci anlatarak sizi sancýlar içinde býrakmayayým!

Fikir düþünce hayale düþe takýlmýþ kalmýþtýr o ana ve öncesine gelgitler hezeyanýnda savrulur yere düþen solmuþ bir yaprak gibi rüzgârýn önünde savrulur gider…

 Uyumak onu düþünmeden ne mümkün!. Unutmak için yollar yollar yok unutmayý düþünmüyorum, çünkü unutmayý denemek ýstýraptan baþka bir getirisi olmayan bir hareket. Sorarsanýz unutmamakla olunuyor mu, olmuyor lakin o kadar þiddetli ýstýrap çekilmiyor. Unutmamak her an onunla olmakta bir mutluluk sevinç istediðim gibi olmasa da böyle oldu haz almaya çalýþýyorum. Islak gözyaþý koksa da hatýralarým ve odam, seni seviyor hala bu adam, sen kokuyor hala bu odam… Düþünüyorum sahilde kýr bahçesinde yayla da farklý farklý köþelerde, yaþýyorum hayalde olsa farklý renkler içinde, ayrýlmýþ olsa da yolumuz ben bir þekilde kesiþtiriyorum yollarýmýzý düþlerimde

Enkaz üzerimde

Son kez olamazsýn sözlerimde

Gülüþlerimde

Düþlerimde sen varsýn

Sað tarafýmda baþýn gülümserken bana mutluluðum yerinde, sen olsan da derinde kalbimin sensin her yerinde...Kendi dünyamda ben sensizliði böyle yaþýyorum, sen ne haldesin bilemiyorum, zaten bu saatten sonra bir önemi de yok önemli olan bendeki seni fazlasýyla mutlu etmem.

 Benim aklýmdan eksilen tahtalar arasýnda sen varsýn, býrak gerisi eksik olsun ,aþkla sen düzeltirsiniz diyorum ve önemsemiyorum…

Mehmet Aluç