“Seni düşündüm dün akşam yine”,
Diye başlayan bir şarkı var ya!
Keşke diyorum, keşke ben de,
Düşünebilsem seni bazı anlarda.
Her hatırıma gelişinde;
Yüzünü, gülüşünü, ipek tellerini,
Hülyalı bakışlarını,
Canıma can kadar hoş sohbetlerini,
Yanaklarında beliren gamzelerini,
Ak tende benlerini hatırladıkça,
Herhalde,
Bir tebessüm kaplardı yüzümü.
İçimde bir şeyler canlanırdı sanki.
Boğazıma takılsa da bir ukde,
Yine de, seni hatırlamak ne güzel olurdu!
Heyhat! Ne mümkün bu saadet?
Hatırlamak için unutmak gerekir.
Ya da hadi biraz hafifletelim;
Hatırlamak için hatırdan çıkman gerekir.
Oysa yaşadığım her anımda,
Aldığım her nefeste,
Attığım her adımda,
Baktığım her nesnede,
Yalnız sen varsın.
Ben, senin varlığında sana hasretim.
Ben, seninle birlikte senden ıraktayım.
Kahreden firaktayım.