Online Üye
Online Ziyaretçi
yalnızlığım üşüyor
sokakların kırgın sessizliği yürüyor
kim açıyor kimsesiz
yüreğini
derin hıçkırıklarıyla bir kadın geçiyor
içimde susmayan ağlayışlar
beni sokaklara sürgün
ediyor
yoruluyorum şehrin
seslerinden
yağmurun içinde bir
damla olsam
gezinsem seninle
bir rüya teması işliyor
gözlerin
bir ceylanın suya
inmesidir
senin bana gelişin
birlikte yaşlansaydık
bu şehri daha mavi
yapacaktık
trene bindiğin gündü
beni yalnızlığa
kendini özgürlüğe mi ?
verdin
oysa ikimizi de esir
aldı geçmişimiz
çıkmaz çizgileriyle
tenlerimiz…
mustafa kaya
19.10.2020