Aslında ne gitmek 
Ne gel demek mümkündü

Bazen kör topal zamanın içinde
Muallak anlar yaşarım

Aksak düşüncelerle
Ansızın sabrımın hükmüne
İtaatsizlik eder bacaklarım
Yetim adımlar hızlanır düşünce ana yola

O zaman sabrım eline alır kör bir makas 
Yolları enine doğru kesmekten yorulur
Alnındaki teri sildiğinde
Ana yol ara yol tali yol sokak cadde 
Dilim dilim dilinir
Kara üstündeki bütün suçsuz yollar haritadan silinir

Her zaman bağlanmaz
Bazen gerçekten kesilir yollar 
Kalınır mı o zaman çaresiz

Hayır

Tutkal ile yeniden yapışmaz yollar tabi
Ama mümkün olan bağdaş kurup oturmuştu zaten 
Aklımın baş köşesine

Göçebe türküler patika yollardan
Geçerken at sırtında
Heybesine yaralı doldurduğum
Can çekişen selamlarımı salarım ona

Alırsa avucuna
Ela gözüyle bakarsa selamın özüne
İyileşip dört ince parmağında bir kıta şiir olur

Almazsa ölür
Selamsız kalır bu sevda şiirsiz kalır