Düþünü kaybettiði diþten az önemseyen ben, çocukluðumun saçýný çekmeye korkar oluyorum artýk. Çünkü çocukluðumun saçýný çekip çocukluðum dönüp bana baktýðýnda beni tanýmýyor. Kendine yabancýlaþmanýn telaþlý ve garip satýrlarý doðuyor hep sonra.

Birine gönülden sarýlýp sevmenin ayarýný tutturamazken her þeyi maddiyatla ölçtüðümü fark ediyorum. Yazýk ediyorum. Verdiðim selamlar bile üç kuruþa bir köfte hesabý kalbimden. Her selam bir bozuk para niyetine; bozulan kafam gibi. Kimseye seni seviyorum demiyorum. Zaten sevginin ne olduðunu bilmediðimi fark ediyorum, görsel yanýlgýlarýmý terk ettiðimden beri. Bu duvarlar algýsýný kaybetmiþ kalbimin badanasý yapýlan renk körlüðü… Her þey baþtan aþaðý siyah gibi geliyor, kýzýyorum sonra kalbime. Bile isteyeler neden bu kadar sende çok diye? Ýnsan bile isteye kýrar mý kendini…

Kalbindeki heyecanlarý yitirmiþ o çocuðu salýncaðýndan itiyorum sonra, ruhu kýrýlýyor. Bir çýrpýda ölüyor mazisi. O ben deðilim. Hedeflerin vardý diyorum, düþlediklerini gerçeðe döndürebilmek azmine ne oldu? Hangi timsah yedi, hangi dinozorun elinden kurtaramadýn? Kaba etimden çimdikler gibi saldýrýyorum özüme, inciniyor. O hep inciniyor, baþta kendini incitenken. Etime basa basa aðlarken ve susturup kendimi aðzýmý kapatýp; akýttýðým görselliði bozulan gözyaþlarýmýn haddinden çok oluþuna kanalizasyonlar devþiriyorum. Devrim yaratýyorum kendi yokluðuma, iskarpin ile çiðniyorum mutsuzluk tekrarlarýmý; gide gele hep kendime eziyet ediyorum, kalbimle. Çatýþmada kurban gidiyor ilk gençliðim, 30'un miadýndan öpüp yaralý raporunu geçiyorum. Gelmiyor o mucize. Gözlüðümün buðulanan camýndan hep flu görüyorum; aynadakini tanýmýyorum, bakmýyorum da ne zamandýr. Kýzarmýþ gözünden korkuyorum, aðladýðý her bir gecenin damgasý onlar, biliyorum.

Resimdeki 7 farký bulunuz cümlesinin kalbimdeki sonsuz farký bulunuz cümlesine evrildiði Aralýk hadisesinde bir yýlý daha gökkuþaðý olmadan bitiriyorum. Aratýyorum cümlelerimi, baþkalarýnýn kalben kaçýncý sýnýf günahýndan girdiyse içeri; orada bulunurum belki diye. Bulunmuyorum ne zamandýr. Tek kendime sözlüyüm, kendime klasik yazýlýyým. Notum, varlýðýmdan çarpý kalbime bölü sonsuz bir sýfýr… Yarýn yine ayný, bugün ise çilekli pudinge batýrýlmýþ pembeli fosforlarla yok edilen tozu benden aþikar bir riyakar züppesi… Çoðu zaman aptal kalýyorum kendime, algýmýn deforme yanýndan bir çizik atýyorum öz suyuma. Midem, kalbime geliyor. Ekþi, yanan ve Gaviscon ihtiyacý hisseden kalbim…

Sustum, azý diþi toplayan diþ perileri sadakatimin çiðnendiði toz yaðmurudur bende artýk. Ben o çocuk deðilim.

Hakirin fakire çýktýðý bindallýda öldürüyorum düðün sayýlan her düðümde kendimi.

Dilara AKSOY