1
Yıkık O Virana
Açamadım o yâre gönlümü hicranla kaldım
Aşkı saklamadan söylemek lazımmış yandım
Koşsam da peşimde varamam evlenmiş o yâr
Yansam da söndürecek o yârim yoktur yanarım
Yıllar bu yükümle beni artık zorla taşıyamaz
Bu halimi söyleyemem kimseye anlamaz
Suç benim kabahat benim gerisi anlatılmaz
Yansam da söndürecek o yârim yoktur yanarım
Var mı bu yangınıma dökülecek bir damlacık su
Esen rüzgârlarla gelir bana o yârin misk kokusu
Çekilecek çilem varmış çekerim bu en doğrusu
Yansam da söndürecek o yârim yoktur yanarım
Susmaz gönül dili kesilmez ki dilini keseyim
O yâri unutmak için hangi çöle ben gideyim
Vade dolmaz ki çekip bende ötelere gideyim
Yansam da söndürecek o yârim yoktur yanarım
Kul Mehmet’im yanarım böyle ateş düştü cana
Yolda görsem bakamam yüzüne yıkık o virana
Ben ondan yıkık kaldım acep kim önce davrana
İlk önce davranan ne yapsın evli nasıl ola sarıla
Yansam da söndürecek o yârim yoktur yanarım
Mehmet Aluç