Online Üye
Online Ziyaretçi
Sende Mi Üzgün Kentler Gibi Sustun?
Seni yanıma alıp gezdiremediğim sokaklarda kayboluyorum
Çıkmazlardan çıkamıyorum
Çığlıklar sarıyor her yanımı
Bende paratoner mi var çığlıkları acıları sancıları çeken
Kalbim severken ağrıyor kan ağlıyor
Hep sevilirken vuruluyor yere düşüyorum
Oysa gözlerine bakarken o gülüşlerinle ayaktayım
O gülüşlerinde gezdiremedim mi gönlümü
Ondan yıkılıyorum kalkamıyorum
Her kelime dilimin ucunda
Sana söylerken dökülmüyor dilimden
Oysa tenha değildi sığındığım bulvarlar sokaklar
Sen kokardı sen bakardı gözlerin ışıl ışıl
Ya yanlış gördüm
Ya da yanlış sokağa girdim
Çıkılmamak üzere habersizce
Belki de
Kim bilir Rabbimden başka
Kul bilmez ki zaten
Seni değil sanki kendimi uçurumlara atmış unutmuşum gibi
Her yer uçurum çığlıklarıyla dolu
Büyülendim de
Büyünden mi kayboldum
Öyle ise sen ara bul çıkart beni ortaya
Sesin bir çağlayansa içinde yüzüyorumdur
Öyle ise sana varmışım
Seninle olmuşum
Neden söylemiyorsun da
Istıraplar içinde can çekiştiriyorsun
Söylememen için kafana silah mı dayadılar
Hayır diyorsun
Öyle ise neden söylemiyorsun içindeyim diye
Sende mi üzgün kentler gibi sustun
Mehmet Aluç