ELVEDÂ ÝSTANBUL

Elvedâ Ýstanbul, senden gidiyorum,

Ömrümün gençlik mevsimine hicran oldun.

En güzel yýllarýmý beyhude harcadým sayende,

Tel tel döktün gece karasý saçlarýmý,

Temmuzda karlar yaðdýrdýn baþýma, üþüdüm,

Kestin dermanlarýmý, merdivenler kâbusum oldu,

Pusu kurdun gençliðime, aðýrlýðýn büktü belimi,

Söndürdün gözlerimin ýþýðýný, göremez oldum yakýný.

Ýlk kez sende tekledi, mâteminle yorulan kalbim,

Çocuklarým, baharýný yazýný, kelebeðini kuþunu

Göremeden büyüdü, güneþsiz sokaklarýnda.

Sende öðretmenliðimin en zor yýllarýný yaþadým,

Binlerce öðrencimi aydýnlattým karanlýðýnda.

Milyonlarca insan vardý, gündelik telâþelerle meþgul,

Sevgiden, dostluktan, vefâdan habersiz,

Binlerce tanýdýðým oldu, üç beþ de dostum,

Bugüne kadar bana yâr olmadýn, bundan sonrasý da meçhûl

Sevgisiz, çaresiz bir yabancý gibi yaþadým sende,

Þimdi, þâirin dediði gibi, demir alma vakti geldi limandan,

Daha fazla kaldýramýyor yorgun yüreðim keþmekeþini,

Bakma öyle mâsum, mahzun, ýslatma gözlerimi,

Endülüs’te Tarýk gibi, yaktýrma bana gemilerimi,

Bitti… Buraya kadarmýþ,

Haydi Allah’a ýsmarladýk

Hayâllerimi, hâtýralarýmý, umutlarýmý

Ve yaþayamadýðým, yaþamdan saydýðým yýllarýmý,

Acýlarýyla, hüzünleriyle býrakýyorum burda.

Elvedâ Ýstanbul, elvedâ sana.

13/07/2028

#aslanyýlmaz#suskunyürek#

ASLAN YILMAZ